Ervy le Chatel maandag 6 mei 2013

Ieder zijn eigen huisje in een land dat niet zoveel water heeft gekend in bijna 60 jaar. Wij hadden droge voeten maar om ons heen is het ondergelopen en vooral naar het zuidoosten. We weten nog niet of we hier morgen weg kunnen, weg wel maar misschien alleen voor een paar kilometers. Dat horen we morgen in het café waar we gaan ontbijten. In ons 'huisje' is namelijk niets, alleen twee stapelbedden een stoel en een douche. Meer hebben we ook niet nodig. Gisterenmorgen namen we afscheid van de Soeurs Oblates. We hadden het er goed. We moesten heel Troyes door om naar het zuidwesten verder te gaan. Gisteren was het prachtig weer, zelfs warm. We sliepen in een Gites de France in Bouilly. We zaten daar heerlijk in de tuin in de zon en de was droogde. Verder was er niets te koop.  's Avonds konden we nog wel een pizza eten, met een klein biertje uit een klein plastic bekertje, dat allemaal in een soort piratenschip. Gelukkig kostte het niet veel en de maag was gevuld. Omdat het zo geregend had in de nacht, gingen we maar niet door het bos. We hadden het wel even gehad met die modder, maar die departementale wegen zijn ook niet alles. Auto's en vrachtwagens die langs je heen racen. Via kleine dorpen en navraag bij locale mensen konden we de route aardig blijven volgen. Bij een van de momenten van twijfel vroegen we aan een bewoner van een mooi huis of we op de goede weg waren. Hij riep ons binnen in zijn garage omdat het zo regende, even later kwam hij met zijn kaart erbij. Hij vroeg ons of we zin in koffie hadden en zo kwam het gesprek op gang. Waar we vandaan kwamen en ons doel. Hij vond het helemaal geweldig helemaal lopend uit Nederland.