Zaterdag 4 mei 2013

Wij verblijven dus bij de Soeurs Oblates. Een van de zusters vertelde hoe het leven in zo'n zustergemeenschap is. Zelf komt ze uit Zwitserland en spreekt danook Zwitsers-Duits, dat klinkt bekend. Dat zij onderdak bieden aan pelgrims is voor het eerst. Wij hadden dus de primeur. Onze matrassen lagen op de grond en douchen konden we in het hoofdgebouw doen. Alle natte kleding ging in de wasmachine. De overige spullen uit de rugtas konden we laten drogen in de slaapzaal waar gelukkig verwarming was.
Vandaag de stad bekeken. We zijn naar de kathedraal gegaan om een stempel te halen. Een stad met veel oude huizen in de stijl van de zgn. vakwerkhuizen. Toen nog wat kerken bezocht om vervolgens neer te zakken voor koffie met een broodje.
En jawel 's middags lekker een whisky in de zon, want pelgrim zijn is niet voor de poes. Met de bus de stad weer uit, we wonen immers 'buiten'. Het was warm geworden en zaten aan de picknicktafel op het gras toen de zuster met een blad met drinken aankwam, wat een service. Er waren nog twee pelgrims bijgekomen: een Nederlandse, Anita en Jean Paul een Belg. Er werd voor ons gekookt en om 19.00 uur ging alles aan tafel.

Vrijdag 3 mei 2013

Vanmorgen bij het wakker worden keek ik uit het raam en ja hoor regen. Eest maar het ontbijt, dat stond  dus al klaar bij onze gastheer en dame van wie we ook nog een stempel voor ons paspoort kregen. Van de gastvrouw kregen we een gekookt eitje mee voor bij de picnic en een streekkaasje Chaource een boerenkaasje van rauwe melk. Lekker hoor. Regenkleding aan, het ging steeds harder regenen en het heeft de hele dag geduurd. Zelfs tot aan Troyes onze volgende stopplaats. We zijn wel drie rivieren overgestoken, de Marne, de Aube en de Seine.

We werden allerhartelijkst ontvangen bij de Soeurs Oblates met warme koffie en cake. Lous heeft een eigen kamer en Wim en Corrie ook. Dan is Marnix weer opgedoken en wij slapen op een zaal. Wij blijven twee nachten want we houden morgen een rustdag.
Ons werd de geschiedenis verteld over de Tuilerie, kalkovens waar eeuwen geleden al dakpannen werden gefabriceerd.

Donderdag 2 mei 2013

Daar gaan we weer. Een tocht door heel veel graanvelden, totdat we bij het Canal de la Haute Seine kwamen. Toen wisten we nog niet hoelang hij was en dat hij lang was daar kwamen we achter: twee dagen lopen lang. Gelukkig was er het een en ander te zien, heel veel sluizen die niet meer in gebruik zijn. Sommige deuren waren geheel doorgeroest en dat het Canal verschillende hoogtes heeft is aan de waterstand niet meer af te lezen als alles gewoon doorstroomt. Wij namen royaal de tijd voor de lunch en belandden bij een Vietnamees! Dus soep en een loempia, plus Franse koffie. Het was nog twee uren lopen naar Vallant St. Georges, waar we een Chambre d'Hote hadden geboekt. Een klein huisje met opgemaakte bedden en weer vriendelijke mensen. In dit dorpje was niets te koop, dus nam de eigenaar ons mee met zijn Audi A3 naar een restaurant. De man was al in de tachtig, maar laat hem maar schuiven. Het was een chauffeurs café waar je goed kon eten en niet duur. Dat zoekt een pelgrim.

Woensdag 1 mei 2013

Hoera het is weer droog. Lekker vroeg vertrokken vandaag, eerst op zoek naar een bakker. Na wat speurwerk, alles is dicht op deze dag, toch een gevonden en lekker brood en meer ingekocht. Echter beperkt met het oog op het gewicht. Het kon niet op vandaag, we kwamen zowaar een gelegenheid tegen om koffie te drinken. Vervolgens liepen we een heel eind langs een spoorlijn die niet meer in gebruik is. Vroeger deed deze dienst als graantransport. Onderweg nog een pelgrim uit Apeldoorn ontmoet, Marnix. Tot na de lunch bleef hij bij ons, daarna scheidden onze wegen wij gingen naar Allemanche onze volgende halteplaats. Weer een geweldig adres, we werden hartelijk ontvangen met koffie en thee en lekkers. Daarna heerlijk douchen en rusten. Om 19.30 uur eerst een uitgebreide borrel en pas om 20.30 uur aan tafel naar Franse gewoonte. Er was lekker gekookt asperges uit eigen tuin met tuinkruiden. Voordat we toen weer in ons mandje lagen, was het al laat.

Dinsdag 30 april 2013

Vandaag op weg naar Sezanne. Door het bos kregen we een beetje het oranjegevoel, dat kwam vooral door de vele oranje slakken die er rond kropen. Ze kwamen vast terug van het defilé met oranjebittertje op. We hebben later in het hotel nog wat van de gebeurtenissen kunnen meebeleven en ook met moeite via Internet.