Zo hier ben ik dan, Na 4 Maanden lekker wandelen.

Op de camping Spanje 9 / 8 / 2013

Pelgrim op terug reis .

Muxia, 2 augustus

Het allerlaatste stuk, van Finistere naar Muxia. Vertrek om 7.30 uur. We kwamen slecht op gang omdat we teveel bekenden tegen kwamen die op de terugreis gingen naar Santiago met de bus. Toen we op dreef waren, Anita, Jan en ik hadden we lekker de pas erin. We liepen vlakbij de kustlijn weliswaar op hoogte met geweldige vergezichten. Het was bijna 4 uren lopen voordat we restaurant As Liras tegen kwamen. Hier konden we lekker een boccadilla eten, een flink stokbrood met lekker beleg, vergezeld van een cafe con leche.
Na deze heerlijke onderbreking moesten we toch echt nog vier uren lopen. Afwisselend door bospad en veldwegen ontdekten we dat het toch niet overal goed aangegeven stond. We werden zelfs op een T-splitsing op een dwaalspoor gebracht. We kwamen op het hoogste punt van deze etappe 230m. Daarna ging het door een eucalyptusbos bergafwaarts naar Xurantes.  Met wat extra omgelopen kilometers arriveerden we na 33 km in Muxia. Daar ontving ik mijn derde en laatste persoonlijke oorkonde. Vervolgens hebben we nog een bezoek gebracht aan de mooie kerk aan zee: het heiligdom van de Virxe da Barca. Helaas konden we de kerk niet van binnen bekijken omdat er een trouwerij plaatsvond

Finistera, 1 augustus

De start was nu pas om 7.00 uur. Thomas zal met de bus gaan omdat hij veel pijn in zijn voet heeft, dus ga ik op pad met Ingrid en later kwam Jan daarbij op weg voor de laatste etappe. Het werd een geweldige tocht. Het is zo mooi onderweg als je het maar wilt zien. Bij onze laatste koffiepauze zagen we tot onze verrassing Thomas voorbij komen, hij liep als een kievit. Hoe kon dat nou? 15km verder, spraken we hem pas. Hij liep op medicijnen. Vanaf hier zijn we weer met z'n vieren verder gegaan. We moesten toen nog ruim vier uren lopen. Bij restaurant tegenover de camping in Corcubion namen we nog een cola en gingen vlot door. Er volgde een stuk door lage beplanting, de straat oversteken en toen een prachtig uitzicht vanaf grote hoogte met in de verte Finistere. De laatste vijf kilometer. Het was erg warm. Over een lang stuk geplaveid met flagstones langs het strand, belandden we in de voorstad van Finistere. Nog even volhouden. Daar was dan eindelijk het straatje van de Auberge Concello de Fistera waar Ada al stond te wachten en waar we onze oorkonde en stempel in ontvangst mochten nemen. Eerst samen een drankje, de herberg was al gereserveerd douchen en met elkaar eten. Wat een schitterende tocht aan de kust. Het was enigszins bewolkt maar we zijn na het eten toch met elkaar naar de Cap gereden om het 0,00 punt  te ervaren. Het einde van de (west) kust van Galicië.

Olveiroa, 31 juli

Vandaag weer een lange, 33,2km van Negreira naar Olveiroa.
Deze dag begon weer vroeg, eerst naar de koffiebar voor een ontbijtje. De bar zal om half zeven open zijn, even wachten en ja hoor het licht ging aan en de luiken omhoog, snel even eten, kop koffie en weg. Het pad liep door veel bos en dan weer langs de weg. Het werd lekker warm en de weg was lang. Eindelijk weer een bar-herberg. Even pauze, lekker brood met gebakken ei en ja ook een cola. De schoenen weer aan en nog drie uurtjes te gaan voor we in herberg Horreo kunnen neerstrijken.

Negreira, 30 juli

Na alle drukte van gisteren was het nu heel stil op het plein. We gingen deze keer pas om half negen op stap. Wij richting Finistere te voet en Wim en Corrie met de bus. Het vervolg van onze voetreis is weer geweldig. Wat is het toch mooi even achterom te kijken en de Cathedrale steeds kleiner te zien worden. Vele uren later kwamen we bij de herberg aan in Negreira. Er zaten twee nieuwe pelgrims op het terras, Peter en Margot uit Culemborg. Later kwam daar nog Jan bij, een pastor uit Rotterdam, die ook in Hilversum werkzaam is geweest. Het was erg gezellig. We trokken nog een flesje wijn open, maar de tijd tikte verder. We moesten snel terug om niet voor de dichte deur te komen staan. Al snel waren we onder zeil. De andere dag stond ons de langste etappe van de hele reis te wachten, 33km.

Santiago, 29 juli

De dag van herdenken. Na een goede nacht en een stevig ontbijt ging eenieder de stad in. Ik liep nog even terug naar het straatje met de huiskamer, had gisteren de stempel vergeten vandaar. Bij aankomst stond de koffie al klaar en raakte weer in gesprek. Daarna even door de stad en leuk om weer nieuwe pelgrims te zien binnenkomen. Toen weer naar het plein en wat bleek toen was mijn lief daar ook. We zijn lekker koffie gaan drinken met een broodje op een terras wij met z'n drietjes want Anna Marie was er ook nog bij. De meisjes gingen daarna het Museum van de Cathedrale bezoeken en ik ging de stad weer in. Afspraak was dat ik nog een keer samen met mijn pelgrimsmaatjes zou dineren, en wel in het restaurant van ons onderkomen niet eerder dan 20.00 uur. Om 19.00 uur begon er een herdenkingsdienst voor de slachtoffers van het treinongeluk, welke op een groot scherm voor de Cathedrale gevolgd kon worden. Leden van de Koninklijke familie waren daarbij aanwezig en alles was afgezet met politie. Een indrukwekkend geheel.

Santiago, 28 juli

Vandaag staat in het teken van bezinning. Om 12.00 uur volgen we de Pelgrimsmis. De kathedraal is zo vol dat er heel wat mensen moeten staan, zelfs buiten. Ook op de traptreden zitten pelgrims bijeen gepakt. Een indrukwekkende dienst waarin de namen worden opgelezen van diegenen die de afgelopen dagen in Santiago zijn aangekomen. Na afloop van de mis gebeurde datgene waar iedereen van gehoord had of op film had gezien. Het grote wierookvat werd omlaag getakeld en gevuld met wierookkorrels. Door zes geestelijken ging dit vat van links naar rechts door de kerk hoog boven onze hoofden. De ruimte werd gevuld met wierookgeur, rook en de klanken van de fotocamera's. Wat een bijzondere ervaring. Daarna werd het hoog tijd voor koffie in het hotel/seminari. We hebben er ook een warme lunch kunnen gebruiken.
Sinds dit jaar is er een Huiskamer der Lage Landen geopend in  het centrum van Santiago waar de pelgrims langs komen. We hebben dit bezocht en koffie gedronken met de twee vrijwilligers van het Genootschap van St. Jacob. Goed werk doen deze mensen. De pelgrims worden hier opgevangen en kunnen er hun verhaal kwijt, of worden op weg geholpen voor onderdak cq. de terugreis.

SANTIAGO DE COMPOSTELA, 27 juli

De dag van vele emoties. Tien kilometer voor het einde begon het te kriebelen. Nog even een kop koffie en een stempel dan weer door. Nu nog maar zeven kilometer, we zijn al dichtbij. Ook hingen er donkere wolken boven ons hoofd. Dan maar weer de regenjas erbij gepakt en jahoor kleine buitjes heetten ons welkom. Vlug even naar binnen voor een snelle koffie. De stad door naar het grote plein. Daar stond mijn grote liefde, maar ook Anna Marie, Joop en Vien met kleinzoon Marc. Heel bijzonder en wat een ontlading, geweldig! Ik moest even bijkomen. Vervolgens naar het bureau om de persoonlijke oorkonde in ontvangst te nemen. Wat een speciaal moment. Dan kon ik eindelijk naar ons onderkomen, een hotel/seminari waar de rugzak tot rust mocht komen en mijn rug ook. Gauw terug naar het plein waar ik vele van de bekende pelgrims kon ontmoeten en begroeten. Geweldig dit allemaal te mogen beleven. Toen werd het echt tijd voor een biertje met z'n allen, heel fijn om dit te kunnen delen.  

Pedrouzo, 26 juli

Wat ik nog niet wist was dat het een bijzondere dag zou worden. Het begon met mist en nevel. Het was ook nog fris.  Later werd het wat warmer maar lang niet meer zo heet als de dagen ervoor. De afstand was iets korter, de herberg kwam al snel in zicht. Lekker douchen en de was hing al aan de lijn toen de telefoon ging. Ik was te laat met opnemen toen ik zag dat mijn lief had gebeld. Wat bleek nu Anna Marie en Ada zaten al in dezelfde plaats. Ik ging strategisch op de uitkijk staan en na een paar minuten zag ik een bekend Nederlands kenteken. Daarop volgde een terras met een welverdiend biertje voor allen, nadat ik mijn onderkomen had geshowd. Zij reden nog verder en samen met andere pelgrims hebben we nog een lekkere maaltijd gebruikt.

Arzua, 25 juli

Vanmorgen in de wolken en er viel een beetje motregen. De hoes moest om de tas maar het viel mee echt nat werd het niet. Ondanks de nevel werd het weer een mooie tocht. Wel hoorden we van het vreselijke treinongeluk, verschrikkelijk. Alle festiviteiten werden afgelast wat een drama. Wij waren toen we het hoorden nog in de herberg vanmorgen om 6 uur. We waren er stil van. Uren later liepen we door een groot bos en het rook er heerlijk. Het waren eucalyptusbomen. Ik heb een paar knoppen meegenomen, mijn hele tas ruikt ernaar. Wat later deed het weer een poging om het te laten regenen, dat overigens maar voor even De was is schoon en we gaan lekker buiten de deur eten.

Porto Campana, 24 juli

Hoe mooi kan het zijn, we zijn vanmorgen met het licht van de maan weer op weg gegaan. Het is net een sprookje, zo mooi de natuur dan ook kan zijn. Na wat geklim en weer omlaag werd het tijd voor de eerste stop. Het was er gezellig druk met pelgrims. Toen weer verder omhoog door mooie stukken bos en boerendorpen. De mensen leven hier echt van vee en landbouw. Na de lunch die ons goed smaakte moesten we nog even door. We zijn nu in een herberg met een kamer voor vier personen en heerlijk rustig kunnen slapen die nacht.

Portomarin, 23 juli

Ola het is nog vroeg en donker. Toen we bij de wat grotere plaats Sarria kwamen begon het lichter te worden alleen was het helaas bewolkt maar wel lekker fris. De mist die er nog hing trok ver in de morgen pas op. Na een kleine pauze zagen we de paal met 100km verwijderd van Santiago en brak letterlijk de zon door. Het werd lekker warm. Nu zijn we in kleine herberg Manuel.

San Mobede, 22 juli

Goed geslapen op 1337 meter dus we gaan langzaam weer omlaag althans dat leek er op. Het was wel weer mooi waar we liepen, met veel koeien, schapen en landbouw op het platte land. We kwamen langs een oeroude kastanje bij Ramil. We passeerden een paal met teken dat we nog 115km hadden te gaan. Het schiet dus behoorlijk op en dan is het feest.

21 juli

Wij zitten inmiddels in San Juan de Pandornello op 1275 m. We hebben geen bereik, wifi, netwerk.
We lopen af en toe ook op de N 120 die van Burgos naar Santiago leidt. Het was weer een klimpartij vandaag en dan is het lekker om weer onder de douche te staan nadat we om 14.00 uur hier aankwamen.
Gisteren ontmoetten we een hele groep Brazilianen, een wandelclub die de tocht gezamenlijk loopt. Dat betekende wel dat zij als eersten aan de avondmaaltijd konden beginnen. Wij zouden dan pas om 21.00 uur kunnen gaan eten. Dat werd ons te laat en hebben elders gegeten. Vanmorgen werden we gewekt met het Ave Maria, eerder mocht je niet je bed uit. Bij het ontbijt zag het groen en geel voor je ogen van de Braziliaanse shirtjes.
We hebben overigens de dag ervoor vegetarisch biologisch gegeten. Een Hongaarse kokkin had een heerlijke maaltijd op tafel getoverd.
Het ziet er naar uit dat we Santiago zaterdag 27 juli zullen binnenlopen.

19 juli

Het vervolg op de camino. Het was vanmorgen nog een beetje donker toen we het oude dorp weer verlieten. Even later liepen we over een mooi bergpad, dat flink omhoog liep. Dat klopte ook wel want we moesten naar 1531 meter om het bekende Cruz de Ferro te bereiken. Omdat het nog zo vroeg in de ochtend was, kwam dat Cruz mooi uit tegen het hemellicht. De zon kwam langzaam op en werd het anders van kleur. Wat een bijzonder moment was dat als je al die stenen, sommigen voorzien van teksten, ziet liggen. Voor mijzelf een ogenblik om letterlijk en figuurlijk stil te staan en mijn eigen steen erbij te leggen. Het was ook wel weer prettig dat wij vroeg waren en er nog niet zoveel pelgrims onderweg waren. Zo konden we in alle rust foto's maken. Een half uurtje later kwam er een hele groep aan en was het gedaan met de stilte. We gingen door want er stond nog 26 km op het programma. Niet over een gladde weg maar met rotsblokjes en flinke klimmers erbij, om vervolgens weer steil naar beneden af te dalen tot in het volgende dorpje Mandarin. Hier stond de koffie al te dampen en konden we uitrusten. Daarna moesten we toch weer een paar uur klimmen, wij niet alleen ook de temperatuur was opgeklommen tot 33 gr. maar toen waren we al bijna in Molinaseca, het dorp waar we zouden overnachten. Even na het centrum verbleven we in een mooie herberg met stapelbedden. We sliepen in de kelder, lekker koel en de andere morgen konden we al om zes uur ontbijten.

17 juli

De dag van Aadje's verjaardag. Op deze dag loop ik in een prachtige omgeving in het Spaanse land op weg naar Compostela. Het was nog erg vroeg de zon moest nog wakker worden. Een paar uur later maakte de ochtendzon de omgeving lichter en alles begon er mooier uit te zien. (zelfs m'n benen) Ik pakte mijn telefoon om je te feliciteren, gelukkig je was nog thuis, want je wilde wat leuks gaan doen die dag. Ik moest wel weer even aan thuis denken, maar werd al snel afgeleid door de natuur. Prachtige bossen en heide waar tussen het pad al aardig steil omhoog liep. Het werd klauteren en klimmen. Voor de lunch kwamen we in het bergdorp El Acebo aan. Wat een genot, even zitten. Er moest echter nog meer geklommen worden, dus maar weer inspannen en gaan. Na weer een paar uurtjes, we zaten al lekker hoog, kwamen we bij ons dorp aan,

 met zeer oude huizen. Leuke herberg met oude bekenden. Ik sliep op een hoog stapelbed, maar dat ging wel goed, ik ben niet zo zwaar meer. Ook konden we hier een typisch Spaanse maaltijd gebruiken, dus dat was voor elkaar: paella. Het smaakte goed met salade vooraf en fruit of ijs toe.

15 en 16 juli

Gisteren een lange dag, alles was lang. Bij de start, het was net half zeven, kwamen we op een kaarsrechte weg van wel 10 km lengte. Gelukkig was het nog een beetje donker, in ieder geval lekker fris. Na een uurtje doorstappen begon het wat lichter te worden, de nieuwe dag werd geboren. De zonsopgang is elke dag een feest, wat een mooie kleuren aan de lucht. Na enkele uren doorlopen arriveerden we bij het volgende dorpje voor een vers bakkie koffie, wat smaakte dat goed plus tas af en uitrusten. Verder naar het volgende punt op de kaart. Astorga waar we welkom werden toegezongen door een man met een gitaar. Na nog een uur passeerden we de Cathedrale del Astorga en kwamen bij onze herberg aan. Het was een oud pand met krakende vloeren, een kleine kamer met vier stapelbedden. Het was er schoon, de was ook weer gedaan, wat wil je nog meer: een biertje op het terras, nu dat hebben we ook maar gedaan en even de dag doorgenomen. Voor het avondeten ontdekten we in de stad op een leuk plein een eetgelegenheid waar een pelgrimsmenu werd aangeboden voor € 10 met alles erop en eraan, en deze dag is weer klaar.

Leon, 13 en 14 juli

Het was een rommelig nachtje in de herberg. Het was er warm en we dachten lekker te gaan slapen met de balkondeur open, maar dat bracht ook weer lawaai teweeg. We liepen 24 km naar Leon, weer een mijlpaal op onze route. We hebben voor twee nachten een hostel geboekt en slapen met z'n vieren op een kamer. Het is lekker om weer eens tussen echte lakens te liggen. We waren om half twee in Leon dus lekker vroeg. Na  een opfrisbeurt zijn we de stad in gegaan om een broodje te scoren. Een leuke stad met een mooie kathedraal van Santa Maria en een oude binnenstad. Er dreigde een onweersbui die in alle hevigheid losbarstte met hagel en de temperatuur daalde van 31 naar 17 gr. Op zondag zijn de winkels dicht in Leon. Ga kijken of ik een nieuwe accu voor mijn camera kan bemachtigen. Mijn reserve accu is per ongeluk in mijn kleding blijven zitten en tijdens de was erg schoon geworden. Ik loop erg lekker en vanaf hier is het nog 305 km tot Santiago de C. dat betekent zonder verdere rustdagen ruim 21 km per dag.

Terradillos de los Templarios, 11 juli

Even een sprongetje naar donderdag.
Zowel gisteren als vandaag lange stukken. Het doet mij denken aan een maanlandschap. Graanvelden aan weerskanten van het pad, uitgestrekte velden en vlakten, geen bomen over een afstand van 17 km. Vlak voor het dorp Galzadilla de la Cueza kreeg ik het leuke bericht van een nieuw kleinkind. Hoera goed gedaan  hoor Reets (Rachel). In Spanje zit op bijna al die kleine kerken een ooievaar, vandaar. Ze waren behoorlijk in de weer geweest want het toeval wil dat Thomas, waar ik al een paar weken mee oploop, op dezelfde dag ook weer opa werd. Deze keer een jongetje voor zijn dochter. Hij was al opa van de kinderen van zijn zoon. Maar goed dat werd natuurlijk gevierd met een groot glas bier bij ons onderkomen in Terradillos de los Templarios. En na een goede maaltijd in de herberg konden we er weer even tegen.

12 juli

Het was zomaar weer half zes voor de volgende etappe, die ons na 24 km naar het plaatsje Bercianos dell real camino bracht in Albergue de peregrinos waar we ook lekker kunnen eten. Verder is er niets in dit dorp.

Hontanas, 7 juli

Ola hier ben ik weer. Vanmorgen om 6 uur het hotel uit in Burgos. De hele stad was nog in feeststemming. Bij het verlaten van de stad, we liepen langs vele barretjes en straatjes gevuld met heel veel mensen, werd er spontaan geapplaudiseerd en ons een bon camino gewenst. Het leek wel op Nijmegen met al die studenten op de eerste marsdag. En dan te bedenken dat al die mensen nog naar bed moesten, terwijl wij al op cours lagen. Het werd een etappe van 31 km, iets meer dan de planning van 20 km, die waren om 11 uur al verlopen toen we de plaats Horlinos dell Camino binnen kwamen. Het was nog te vroeg om te stoppen, dus nog maar wat uren erbij gelopen. De temperatuur was inmiddels opgelopen naar 30 gr. Het werd even doorbijten op het laatste stuk, dat heel groot en vlak was. Het leek wel een woestijn met alleen windmolens, koren en rogge en geen huis te bekennen. Tot het pad iets naar beneden liep en er een dorp opdoemde, het leek wel iets uit Bonanza. Ondertussen was het 33 gr. om kwart voor twee toen we voor de deur van Albergue el Puntido in Hontanas stopten. Dit dorpje leeft helemaal van de pelgrims, ongelooflijk. Zo even ons brood opmaken en dan lekker in bad. We zitten met z'n zessen in een 7-persoonskamer. De was is weer gedaan. Het is inmiddels 5 uur, ik ben weer fris en zit aan een lekker biertje.

Feest in Burgos, 6 juli

Vroeg wakker vanwege een groot feest ter ere van de apostelen Petrus en Paulus. Dat bracht veel mensen op de been, er was overal muziek dat tot laat doorging en vroeg in de morgen kwam er een schoonmaakploeg door de straat. Van veel slapen kwam weinig terecht. Het komt dan goed uit dat we vandaag geen etappe hoeven af te leggen. Eerst maar een lekker ontbijtje en dan de stad in. Het hotel ligt middenin het centrum, vandaar de gehorigheid en we sliepen aan de voorkant in een overigens prima kamer. Genieten van de koffie op het terras van de gemeente herberg. Zo konden we de pelgrims ook eens binnen zien komen. Al snel zat ik met leuke mensen aan het tafeltje. Een Belg, een vrouwtje uit Korea en een uit Duitsland. Ieder met zijn of haar eigen verhaal. De Koreaanse teentjes zaten bijna allemaal in het verband. Zij sprak Engels dus we konden haar volgen en ze vond het ongelooflijk knap dat we helemaal uit Nederland waren komen lopen. (Misschien had ze klompen verwacht)
Vanmiddag de kerk bezocht en ga nu een biertje drinken, want het is weer lekker warm. Vandaag ben ik Anita tegengekomen die ik in Perigieux voor het laatst heb gesproken. Morgen willen we al om zes uur vertrekken vanwege de zon.

Burgos, 5 juli

Vanmorgen om half zes op pad en we kregen een aardige klimpartij en keien op het parcours. Het belooft weer een mooie dag te worden, de tiende al op rij onder de blauwe hemel. Al lopende op de hoogvlakte zie je helemaal in de verte Burgos liggen. Dan duurt het nog kilometers en uren voordat je bij de stadsgrens bent. Voordat je dan in het centrum bent weet je waarom de meeste mensen de bus nemen. Ik zie weinig herkenning van een aantal jaren geleden toen we hier met de caravan waren. Kennelijk kom ik nu van een heel andere kant. Wij hebben ons zelf getrakteerd op een hotel. Ik deel de kamer met Thomas en we houden hier tevens een rustdag. Wat een zaligheid, ik heb al lekker in bad gelegen en het bed is ook luxe. We zijn allemaal naar een Eucharistieviering in de kathedraal geweest om half acht. De landen van de aanwezigen pelgrims werden opgenoemd. Een aparte ervaring. Nu zitten we lekker buiten op een terras op het eten te wachten. Jeroen heeft gebeld en van Bart kreeg ik een smsje. Het is 26 gr. Het is gezellig druk in de stad. Er is hier een nationale feestweek gaande maar ik ben er nog niet achter ter gelegenheid waarvan.
Wordt vervolgd.

Belorado, 3 juli

Nou dat met die kippen was voor onze tijd denk ik. Er zat zeggen en schrijven 1 kip in een hok in een ruimte die tegen de kerk aangebouwd was. Misschien was de rest elders aan het scharrelen, of 'geploft'.
Vanmorgen om kwart over zes vertrokken, het daglicht moest nog komen. We hebben warm weer gehad de laatste dagen. In die grote slaapzalen bleef de warmte ook lekker hangen.  Je kunt met zekerheid vaststellen dat mijn schoenen nu wel droog zijn. Het is ook heerlijk dat we tegenwoordig op een droge ondergrond kunnen lopen. Ook vandaag werden we weer verrast door de natuur: teunisbloemen, wilde kamille, korenbloemen en gierst in de bloei. Het is opmerkelijk hoeveel mensen uit andere werelddelen ook op dit pad lopen uit Brazilië, Japan, Korea. We hebben voor vandaag onze locatie kunnen bespreken. We hebben een kamer met twee stapelbedden en Thomas, de Duitser die ik een paar dagen geleden had ontmoet is ook bij ons op de kamer. Het ritme zit er goed in: lopen, douchen, wassen en bijkomen.
Morgen krijgen we een zwaar traject van 24,3 km. Met hoogteverschillen wordt dit als een lastig parcours aangeduid. Er is onweer voorspeld.

Santodomingo de Lascars, 2 juli

Ola, hier Ben ik weer even. Gisteren liepen we van de ene naar de andere grote slaaplocatie. We kwamen bij de herberg in Najera aan, best wel een grote plaats met een mooi gebouw. Kleine kamers met vier of zes stapelbedden per kamer. Na een poos in de rij te hebben gestaan, eindelijk aan de beurt, gedoe met paspoort en gegevens noteren, kregen we te horen dat de herberg vol was. Dat is het nadeel dat we hier niet konden reserveren. Het alternatief was een locatie van de gemeente, deze was veel groter maar je sliep wel met 100 man/vrouw op een zaal. Je begrijpt wel voordat het stil was het al weer tijd om eruit te gaan, het was zomaar weer half zes. De wandeling van vandaag ging vooral door mooie velden met veel hoogteverschillen en vergezichten. Mooie bloemen maar geen bomen die voor schaduw zorgden. Gelukkig was het niet meer zo heet. Na een flink stuk van ongeveer drie uren wandelen, kwamen we in een nieuwe wijk van Cireuna aan. We passeerden nieuwe golfbanen, mogelijkheid om koffie te drinken. Wel dacht ik nog het zal wel duur zijn, maar dat viel mee,gewone prijs voor de pelgrim. Nu nog twee uren lopen en we zijn in de plaats Santodomingo de Lascars. We arriveerden er om half twaalf. We moesten wachten, dus de rugtas in de rij. We slapen nu in de Abbaye Cistercienne, met kleine kamers. Kan weer even bijkomen. In deze plaats is ook de kerk waarin ze kippen houden wat ook in de boekjes wordt vermeld. We gaan er vanmiddag even kijken, maar eerst de was doen en uitrusten.

Een knuffel voor het kroost.

nog 578 km!

Logrono, 30 juni

Mooie wandeling

Weer een stralende dag, vroeg op pad en er staat een fris windje. De zon kwam er ook weer lekker bij, dat is wat anders dan in de Pyreneeën. Voordat het te warm zal worden nl. 28 gr. liepen we in de ochtend flink door. Een prachtige wandeling wat is de natuur hier nog mooi. Brem en talrijke klaprozen, die de rogge- en korenvelden opvrolijkten. Dan waren er weer hele stukken bos met die bekende naaldbomen. Ook wilde paarse bloemen waarvan ik nu even de naam niet meer weet. Wel ging het van laag naar hoog met wel 30% stijging. Doordat we zo vlot hadden door gelopen waren we om 11 uur al op onze locatie. Dat was te vroeg om te stoppen. Eerst maar eens cafee americano of te wel zwarte koffie met een broodje ei met bacon. Het witbrood voedt alleen niet zo, je hebt gauw weer trek. Aan mijn tafeltje kwam Thomas zitten, een pelgrim uit Duitsland. Bleek ook al drie maanden onderweg te zijn. Hij is via Zwitserland (door de sneeuw) gelopen, aardige vent. We zijn dus nu in Logrono, een leuke stad met veel terrasjes die goed gebruikt werden. We slapen in een gemeente-pelgrimsopvang. Het is uitkijken met je was, omdat we met zovelen zijn. Je komt steeds dezelfde mensen tegen, een Pool op de fiets, iemand uit Korea en veel Spanjaarden in verband met het feest van Jacobus de Meerdere op 25 juli. Het is nu al de vijfde dag op rij met mooi weer. Er wordt zelfs 36 gr. voorspeld. We vertrekken daarom steeds vroeg, we zijn dan meestal om een uur of twee in de herberg. Onze pauze van 15 minuten houden we in de regel om de twee en een half uur.
Mijn dagelijkse portie fruit bestaat uit kiwi's en tomaten.

Bij deze wil ik Dirk en Janny, Jur en Joke de Kruijf van harte bedanken voor jullie reacties!

Los Arcos, 29 juni

De zon

Ola, vandaag is het zaterdag. Wat een verschil met het weer in Frankrijk. Natuurlijk kan het ook hier zomaar weer anders zijn, maar voorlopig hebben we nu mooi weer. We hebben net weer een mooie wandeling achter de rug, we hoefden niet zoveel te klimmen vandaag. Dat kwam goed uit, mooie paden door stukjes bos, velden en akkers. Wederom langs wijnvelden. We kwamen bij een bron waar zelfs wijn uitkwam naast een met fris water. Iedereen koos voor wijn, in gang gezet door een groot wijnhuis in Irache. Voor een vol glas wijn was het nog te vroeg om half acht, maar even doorlopen voor verse koffie. Na een uur kwam het dorp Vilamayor-de-monjardin inzicht, dus koffie. Trouwens wat een verschil in prijs met een paar weken geleden. Het was nog twee uren lopen en het begon al lekker warm te worden. We zijn nu in een refugio in Los Arcos met veel meer pelgrims, van alles wat.

Estella, 28 juni

Bloemen

Als je vroeg naar bed gaat, ben je de andere ochtend vroeg wakker. De haan moest nog kraaien of ik stond om 6 uur naast mijn bed. Vanaf half zeven konden we een ontbijtje kopen. Die slaan we heus niet over, per slot van rekening moet de motor weer draaien. Om goed kwart voor zeven stonden we klaar voor de volgende etappe. Het werd weer een leuke wandeling met mooie paadjes. De berm, begroeid met veel klaprozen en andere prachtige bloemen, leek wel op de Keukenhof. Er zaten nu ook weer stevige klimmers bij en paden met grove keien. We kwamen langs wijn-en olijfvelden. Akkers met graan en koren en terreinen met koolzaad, waar nu de peulen aanzaten. In de maand mei was alles nog geel, maar dat was in Frankrijk. Vandaag liepen we van Punte la Reina op 346 meter naar 500 meter en passeerden we nog wat leuke dorpen. In een daarvan in Cirauqui hielden we koffiepauze met een welverdiend chocoladebroodje, na die klim. Via een poort onder het gemeentehuis door, nog even een stempel dat we er geweest waren en weer verder. Goed dat ik mijn stok nog steeds heb, want op dit stuk zag ik de eerste slang. We zitten dus in Estella op 417 meter in een jeugdherberg op je 65ste! Mooie kamer met zes bedden. De was wordt weer gedaan, we hebben met z'n drieën gauw een machine vol voor vijf euries, dus klaar is deze pelgrim. We gaan zo even de stad in, het is lekker warm dus terrasweer. Bovendien is er een festival met muziek en lekkere hapjes.

Fiane, 27 juni

Vanmorgen om zes uur uit de veren. Na een Spaans ontbijtje, toast met jam en koffie verzorgd door de hostel-eigenaar, gezellig met mede-pelgrims uit de wereld, stonden we drie kwartier later buiten gereed voor 24 verse kilometers. Het werd weer een klimpartij naar 800 meter hoogte en dat lukte. Toen we uiteindelijk boven waren, stonden we bij het bekende beeld uit de boekjes namelijk het pelgrimsmonument la Punta Reina. Een formatie van een stoet pelgrims, sommigen op ezels, anderen met de pelgrimsstaf en dat alles van staal. Vervolgens een steil pad naar beneden met veel keien. Daarna volgde een reeks van kleine dorpen. Volgens de boekjes een bekend pelgrimspad met een oude Romeinse brug, waar we overheen moesten om bij ons verblijf te komen. Wel bijzonder hoor. We slapen nu in Santiago Apostel, een accommodatie voor wel 125 personen, maar wij zijn maar met z'n 14nen. Dat komt omdat er beschreven staat dat dit verblijf een beetje uitgewoond is, maar alles is nu goed opgeknapt. We hebben er ook lekker gegeten, leuk met zo'n internationaal gezelschap.

Cizur Menor, 26 juni

Vannacht was iedereen wakker om drie uur. Een kudde koeien inclusief 'belbundels' om de nek, passeerden de herberg.
Met een engelssprekende Spanjaard uit Mallorca een biertje gedronken. We slapen voor 5 euro in een pelgrimsonderkomen van de Orde de Malta. Ze hebben zelfs een eigen vlag. We zitten in een plaats vijf km  buiten Pamplona. Pamplona is bekend om zijn jaarlijkse 'feest' op 7 juli, waarbij jonge stieren door de nauwe straten worden opgejaagd. Vandaag kwamen we dwars door een leuke oude stad, vervolgens behoorlijke klimmers op rotsblokachtig terrein, met windmolens op de bergen. Het is een tochtje van 25 km geworden en we zitten nu bij een sportcomplex met uitzicht op een zwembad. Als we zo kunnen doorlopen verwachten we 28 of 29 juli in Santiago aan te komen.Onze logeeradressen verschillen nogal van elkaar.
Er is soms niet eens een kussen, maar bij particulieren is het in de regel netjes met een hoeslaken over het matras. Ik ben blij dat ik mijn eigen slaapzak met binnenhoes mee heb. Ik dacht nog even terug aan de ontmoetingen in St.Jean-P-d-P. Daar was o.a. een Amerikaanse van in de 70, erover gelezen en zonder training op pad gegaan. Een Duitse uit het Limburgsgrensgebied, sprak Nederlands, die vertelde dat manlief een andere tocht, also met de boot naar Almere, was begonnen. Er was nog een Duitser en een Zweed die Duits sprak. Ja ja zo kom je wat tegen.
De voetjes raken getraind, ik hoef er zelfs geen filmpje olijfolie meer op te doen.

Zubiri, 25 juni

Ola, vandaag de eerste etappe van Roncevalles naar Zubiri ongeveer 23 km. Het werd een tocht van klimmen en steil dalen, dat waren de uitlopers van de Pyreneeëen met mooie paden door veel bos. Het venijn zat hem in de staart: het werden paden met rotsblokken en steil naar beneden, om het vlak voor het dorp weer goed te maken met een glad pad. Gelukkig was het weer ok met veel zon,  echter wel een frisse koude wind uit de bergen. Later met een biertje in de zon en een goed gesprek met een medepelgrim deed dat snel vergeten. Vanavond lekker gegeten. Het dorp leeft van de pelgrims: met z'n drie restaurants kunnen ze allemaal een menu aanbieden (hoofdgerecht en toetje) voor ongeveer 10 euries. Ook voor de overnachting betalen we maar 10 euro, het kan niet op. Morgen gaan we door naar Pamplona en lopen nog 5 km door naar ons verblijf.

Roncevalles, 24 juni

Vanmorgen om half acht vertrokken, de Pyreneeën door een aparte belevenis. We gingen met de zon en wat mist de bergen in. We zagen veel loslopende paarden, schapen en roofvogels. Al snel kwam er meer lage bewolking om vervolgens in de wolken te zijn, maar dan op een andere manier, want warm was het niet met 8 graden en ik liep nog wel in de korte broek. Langzaam kropen we naar een hoogte van 1400 meter, maar ik had wel even de regenbroek aangedaan, dat scheelt toch gauw een paar graden. Na de koffie uit eigen kan/fles gingen we langzaam weer dalen. We passeerden er de grenssteen Navarra op Spaans grondgebied, niet dat we er al waren, we moesten nog een groot bos door, maar wel in Spanje. Het is letterlijk weer een stap voorwaarts op de tocht, het Spaans avontuur is begonnen. Het is het begin, hopelijk met wat beter weer, want dat loopt wat fijner naar mijn einddoel. Nu nog even vier km door het bos. Ook deze paden zaten vol met klei en modder en het ging steil omlaag. Langzaam lopen want door de leemachtige grond was het er glad. Ondertussen zijn we gezakt tot 952 meter en zijn nu in de plaats Roncevalles in een herberg bij een klooster.

Zondag, 23 juni 2013

Het was geweldig in deze herberg l'Esprit in Saint Jean-Pied-de-Port. Er waren leuke mensen, van alles wat uit Frankrijk, Italië, Amerika, Noorwegen, Canada, België en Nederland. Ook degene die de leiding in de herberg had en vrijwilligers hebben de camino ooit gelopen. Voordat we gingen eten, we zaten met 18 man in een kring, werd ons eerst een welkomsdrankje aangeboden. Toen volgde er een voorstellingsrondje, waar we vandaan kwamen en tot hoever we gingen lopen. Op zich wel leuk en praktisch want we zullen elkaar zeker nog tegenkomen hier en daar. Het eten was heerlijk met alles erop en eraan. Bij de uitleg over het ontbijt konden we ook een broodje omelet met ham voor de picknick bestellen. Iedereen deed dit, dus dat werden dan 18 halve stokbroden, met dito beleg. Geweldig.
Het slapen met zo'n grote groep mensen, hoe zou dat gaan? In dit huis geen probleem, wij hadden een kamer voor drie, dus dat viel weer mee. Na het ontbijt stonden we rond half acht weer buiten met de rugtas op. Het leek wel een beetje op de Vierdaagse, zoveel meer mensen die allemaal dezelfde kant op gingen. Na een flinke klimpartij, alles zat weer eens in de nevel en lage bewolking, waaruit zo nu en dan wat regen viel, zitten we nu op 770 meter in een refuge Augerge d'Orisson. We slapen in compartimenten met 2 maal 2 genummerde stapelbedden. Beneden bevindt zich een wasruimte met machines. In genummerde kratjes krijg je je schonen kleding retour.
Om morgen nog een klim van 20 km te doen naar Roncesvalles hebben we ongeveer zes uren nodig.

St.Jean-Pied-de Port, 22 juni

Vannacht in een mobielhome op een camping geslapen, twee kilometer van St. Jean P-d-P. Marijke en Yves zijn vandaag weer op pad gegaan, maar wij houden hier een rustdag. We waren al om half tien bij ons logeeradres, dat is het onderkomen waar Lous, ons maatje tot Vezelay, als vrijwilligster heeft gewerkt. Alleen, zonder rugzak door de stad slenteren, onder een heldere hemel met de warme zon op je bol. Vandaag hang ik de toerist uit. Met de rivier op de achtergrond zit ik op het terras van café Tipia, met een biertje en de i-phone aan mijn oor te ontdekken, dat het in Eemnes 17 gr. is. Ik kijk voldaan naar mijn voeten die mij al tot hier hebben gebracht.
Morgen gaan we de Pyreneeën in, waarvan we de voorlopers al hebben gehad: klimmen en dalen. Gisteren heftige regenval. Daarvoor hadden we een leuke herberg/hotelletje. De waard deed z'n uiterste best het ons naar de zin te maken. Eerst een aperitiefje, vervolgens een heerlijke warme maaltijd. Bij vertrek kregen we zowel een fles koud als warm water mee en de sinaasappel naast mijn bord ging hij met alle plezier uitpersen. Er deden zich weer leuke ontmoetingen voor: twee Franse dames en een jonge knaap van 21 die zowel Frans als Engels sprak, hadden hier ook onderdak gevonden. Marijke spreekt goed haar talen dus zo werd het wel wat. Ik geniet nog steeds van mijn tocht, hoewel het met de behoorlijke klim in het vooruitzicht nog zwaar gaat worden. Blij ben ik met m'n lange regenjas die Ada heeft meegenomen. Ik heb een hoed met een brede rand aangeschaft, die over de kraag van m'n jas valt, want het regenwater begon langs m'n rug te lopen. Volgens ingewijden is het het slechtste (pelgrims)jaar, bar en boos met al die regen en snelstromende rivieren. Het doet me goed dat Eric zo meeleeft, daar word ik helemaal warm van. Ook de andere kinderen volgen me 'op de voet' en mag ik leuke fotootjes van de kleinkinderen ontvangen.
Gisteren kwamen we bij een boerderij aan voor een koffiepauze. We mochten er yoghurt en kaas proeven. Er was ook een komisch toilet buiten met het bekende hartje in de deur. Als 'spoeling' stond daar een bak met houtkrullen, om het een en ander af te dekken. Later zaten we ergens op een terras een (Frans?) frietje te eten, waarbij een Duitse en een Zweedse pelgrim aanschoven. Marijke probeerde een gesprek tot stand te brengen tussen die twee, dat leidde wel tot komische taferelen.
St. Jean P-d-P is een tref- en startpunt van vele pelgrims. Je ziet ze het station uitkomen met nieuwe schoenen en outfit. Velen beginnen hier hun Spaanse camino, of pakken hier het traject weer op waar ze de vorige keer zijn geëindigd.
Zelf heb ik een nieuw pelgrimspaspoort aangeschaft. Het exemplaar dat ik in Utrecht heb gekocht is, inclusief  de gekopieerde inlegvelletjes, vol gestempeld. Bij het St. Jacobsteunpunt ter plaatse werden we te woord gestaan door een zekere Jan, een bekende van Wim. Hij nam ons drieën even apart, mede om weer even Nederlands te spreken. Van hem kregen we een stempel en belangrijke instructies over het proviand en de route door de Pyreneeën. We hebben besloten het traject in twee etappes te doen met een overnachting in de Pyreneeën. We krijgen een lunchpakket mee en nemen niet meer dan een liter water mee. Onderweg kunnen we bijvullen. Alle overbodige spullen worden in één pakket naar Nederland gestuurd, de rugzak anders ingedeeld, nieuwe sokken gekocht. Vrijwilligers hebben onze kleding gewassen en opgehangen. Een zekere Huberta geeft nadere info, er worden nog meer lopers verwacht, we gaan om 19.30 uur aan tafel en morgen (zondag)  is het ontbijt om 6.30 uur. Een nieuw avontuur tegemoet.....  

Ostabat, 20 juni

Hier zijn we weer even, vandaag gelukkig lekker gelopen. Het was droog, veel mooie uitzichten vooral op de Pyreneeën wat er veelbelovend uitziet. Toen we gisteren bij ons onderkomen aankwamen, dacht ik nog we zitten in de verbouwing, zo rommelig zag het er uit, maar uiteindelijk was het er goed toeven, een goed bed en een prima maaltijd met van alles erop en eraan. Het huis zag er een beetje uit als van Malle Pietje, omdat deze mensen van alles teveel bewaarden. Ze waren echter supervriendelijk. Maar goed, we liepen dit keer uit pure noodzaak weer langs de D 933. Onze eigenlijke weg door het bos was ondergelopen. Na drie uren doorlopen werd het tijd voor de coffebreak en rustpauze in het plaatsje Saint Palais. We hebben er nog een stempel gehaald bij het toeristenbereau. Vandaag lopen we met z'n vijven: Marijke, Yves,Wim, Corrie en ik. Vervolgens kwamen we in Uhart Mixe.  We dachten te gaan slapen in de Gite de l'escargot, maar er bleek een bed te weinig te zijn. Terug naar de VVV voor een ander adres. Ik heb nu een eigen kamer in een klooster, waar we zelf kunnen koken. En passant kwamen we langs een Lidl en hebben gekozen voor: macaroni, gehakt, sla, tomaten, yoghurtjes en fruit.
Bonne appetit!

Sauveterre-de Béam, 19 juni

Gisteren de hele dag regen, het kwam met bakken uit de lucht. Deels over de weg gelopen, de geultjes in de berm stroomden over dus we liepen constant in het water.

Nu zijn we in een particulier onderkomen en er wordt voor ons gekookt. De andere pelgrims Marijke uit Venlo en de Fransman Yves zijn er ook weer. Op het traject van vandaag liepen we door de modder, die hier licht lemig van kleur is, berg op en berg af. Het is droog gebleven, hoewel het nu regent. Op de stukken langs de weg was het verkeer gelukkig rustig. We kwamen langs verlaten boerderijen, maar ook mooie vergezichten met de Pyreneeën voor ons. Over twee dagen zijn we in St. Jean-Pied-de-Port.
Morgen wordt ons zon en regen voorspeld en lopen naar Ostabat.
Onze kleding ging vandaag naar de plaatselijke wasserette en is al weer droog voor morgen. Of dat ook met onze schoenen gaat lukken is nog maar de vraag: tot bovenaan zat de prut, ze staan nu schoon met Franse kranten-proppen erin te drogen.
Er stond overigens in de krant van vandaag dat de grot in Lourdes was ondergelopen.

St. Sever, 16 juni

7.00 uur op pad in het Les Landes-gebied onder een kraakheldere lucht. Het zal vandaag 34 gr. worden. Wij krijgen te maken met een omleiding want een deel van het bosgebied waar onze route normaliter doorheen gaat, staat blank. We zouden tot onze knieën door de modder moeten, dus lopen we over en in de berm van de D 933, een asfaltweg. Niet ideaal maar geen andere keus.We komen langs velden  met zonnebloemen in wording, nu slechts nog planten. De sproeiers staan al klaar, al hoeven ze voorlopig nog geen dienst te doen. Ook de platanen komen veelvuldig in beeld. Terwijl ik zo aan het stappen ben, laat ik de indrukken op mij inwerken. Ik ben blij dat ik doorgezet heb om deze tocht werkelijkheid te laten worden. Het zat al tientallen jaren in mijn hoofd en inmiddels ruim voor de helft in mijn benen. Hoe zal het verder gaan? Volgt na de extreme nattigheid in Frankrijk een bloedheet Spanje? We zullen zien.
Uitgestrekte spoorbanen, waarvan de natuur de rails in beslag heeft genomen. Verlaten stationnetjes die op instorten staan. Het bord met: signaal automatique staat er bij als een grap. Wat ik wil zeggen het blijft zoals het is en er wordt niets opgeruimd.
Na 21 km komen we bij ons verblijf aan. Een historisch klooster. Op het grasveld in de schaduw van een boom doet een kop thee wonderen. Er is hier een concert gaande, een beetje André Rieu-achtig, vandaar het verzoek de was aan de andere kant van het gebouw te hangen. Er zijn nog meer pelgrims. Zo is er de Nederlandse Marijke, een Fransman die met ons de kamer deelt en ik zie er nog meer aankomen.

Even een bericht voor alle volgers en met name diegenen die onlangs reacties stuurden:

"wat leuk om te merken dat jullie meeleven en reageren, Bernard ik kwam langs de afslag naar

Dax, jou welbekend, bedankt voor jullie steun en goede wensen"!
Steven leuk dat je dit kaartje toestuurde.

Mont de Marsan, 15 juni

Dit is een wat grotere plaats. Eindelijk weer wat leven in de brouwerij. We moesten lang wachten voor de slaapplaatsen bekend en in orde waren. Idem dito voor een stempel.
We verblijven in een gemeentelijk onderkomen voor pelgrims, 2, Rue Augustin les Bazeilles. Dit is vroeger een badhuis geweest. Een uitgebreid adres opgevraagd, dit in verband met een mogelijk bezoek van een oud-collega, die met de camper door Frankrijk en Spanje reist. Het is overigens niet doorgegaan, want ze waren er al voorbij. Wij konden hier niet de maaltijd gebruiken of zelf koken, dus gingen we de stad in. Bij de meeste restaurants gaat de kok pas laat aan de gang. Dat heb je in het zuiden. Vanaf 19.00 uur waren we welkom en dat is nog vroeg ten opzichte van de gastfamilies, waarbij het tijdstip van aan tafel gaan rond 20.30 uur is.
We kozen voor een koolhydraatrijke schotel: spaghetti bolognese en ijs toe.  

Roquefort, 14 juni

Verblijf in gemeentelijk onderkomen voor pelgrims in de St. Elisabethschool.


Nog geen info ontvangen

Bilon, 13 juni

We zijn de dag gestart met bewolking, 18 gr. We hadden weer een leuke koffie-ervaring. We vonden spoedig een gelegenheid, alleen donderdag sluitingsdag. Een mevrouw die aan de overkant woont, bood ons koffie en een stoel aan. De lieverd. We liepen verder over een oude spoorrails, waar inmiddels het gras op is gaan groeien. Een superlang traject en veel muggen. Door de permanente wisselstoring kwamen we 7 minuten te laat voor de lunch. Het restaurant ging om 14.00 uur dicht. Aan de overkant deden ze niet moeilijk en hebben daar een heerlijke warme lunch gebruikt. Makkelijk voor vanavond dat wordt dan een broodje. Van een zacht regentje is het naar hard gegaan. Na 27 km komen we Bilon binnen. Ons verblijf bevindt zich in het bos, bestaande uit de hoofdwoning en een vakantiewoning. En niet onbelangrijk er staat een goed bed. Buiten doet het onweer zijn best, we zijn weer net op tijd binnen.

Bazas, 12 juni

Een goedmakertje.

We zijn op tijd gestart want het beloofd een dag van 30 gr. te worden.

Na enige uren komen we in het plaatsje Pondaurat aan. Ligt aan de D12, zoek het maar op. Hier treffen we een fijne plek om te pauzeren. De koffie wordt geserveerd, glas water en we krijgen er zomaar heerlijke chocolade cake met slagroom bij.

Wij sliepen die avond in een opvang voor pelgrims, met stapelbedden.
Balzas is net als Naarden, een vestingstadje.

St. Ferne, 10 juni

Een Haags bakkie in Frankrijk!

Vanmorgen weer lekker aan de wandel gegaan. Rond koffietijd liepen we Saint Antoine de Breuilh binnen, met een mooi kerkgebouw. Daar liep op dat moment ook een dame met de sleutel van de kerk, die Wim vroeg of hij binnen wilde kijken. Natuurlijk hebben we daar gebruik van gemaakt. Na afloop vroeg hij haar of er ook nog een Tabac-bar open was. Heel dichtbij 500 meter om de hoek, bleek het een Tabac-tankstation te zijn. We konden er wel koffie kopen maar we mochten er niet zitten. Moeilijk, welke van de twee opties is het belangrijkste voor een pelgrim?  Terwijl de koffie in het plastic bekertje liep keken we even rond en zagen stoelen staan. Na wat gemopper mochten we er toch gaan zitten. Toen we de bekertjes ophaalden bleek er maar een bodempje in te zitten. Ik heb hem toch zover gekregen dat hij er nog wat bij deed. Pfffff... wat een verhaal enkel voor een kop koffie... Jullie snappen wel, dat werd nippen.
Verder weer, het moesten er 27 worden, kilometers dan. Het was overigens een grijze dag met wat motregen, maar het zou beter worden. Het traject liep langs wijnvelden met de chateaux, inclusief hoogteverschillen, klimmen dus.
Bij ons gastenverblijf aangekomen ontmoetten we dezelfde gastvrouw als in Vezelay. Zij helpt als vrijwilligster in de refuges, kennelijk daar waar zij nodig is. Ook hier ging zij weer voor ons koken. Er was ook nog een pelgrim uit Brussel die een beetje Nederlands sprak.
St. Ferne ligt aan de D 139.

Saint Foy la Grande , 9 juni

Het was een kort nachtje. We lagen met meerdere personen op een kamer, waarvan er een om vijf uur al begon te rommelen. Dezelfde persoon ging pas kwart over zeven de deur uit. Ook wij liepen om half acht weer buiten, want er moest vandaag wel geteld zo'n 32 km gelopen worden. Het was gelukkig weer droog, dat bleef ook zo gedurende de dag op een enkel spatje na. Ondanks dat het zondag was, waren de winkels open. We moeten zelf koken en we hebben een goed bed. We waren nog niet binnen of een geweldige bui barstte los. Dat noem ik geluk hebben, komt vast van al dat kerkbezoek onderweg. Het was een prachtige route door de bossen waar hele grote dennenappels lagen, net als in Les Landes. We hebben al een behoorlijk stuk Frankrijk gehad en ik schat dat we ongeveer nog ruim 100 km van de Spaanse grens verwijderd. zijn.

Mussidan 8 juni

Vandaag is het benauwd weer geweest. Bewolkt. We hebben mazzel gehad, want nu we al weer binnen zijn valt de regen met bakken uit de lucht.
Veel in gedachten geweest en niet alleen vandaag. Je denkt aan de kinderen en kleinkinderen. Hoe het die twee op de terugreis is vergaan? Over die 'toevallige' ontmoetingen. Nee toeval bestaat niet....

7 juni

Onze gastvrouw had gisteren een lekkere maaltijd voorgeschoteld. Wim en Corrie sliepen op de zolder en ik kon van het tuinhuisje gebruik maken in een iets te klein bed.
Enfin we gingen vanmorgen vroeg op pad, het zou weer warm worden en dan kun je maar beter snel vertrekken. Deze dag wordt er weer een van 26 km, veel al gelukkig door het bos. Het werd veel klimmen vandaag en toch ook leuke dingen meegemaakt.
Na een bezoek aan een oude abdij, ging het pad dat wij volgden omhoog langs een grote muur. Bijna boven aangekomen groette een mijnheer ons vriendelijk. Hij stond in zijn tuin en vroeg of wij zin in koffie hadden. We wisten niet wat we hoorden en voor we het wisten zaten we heerlijk in de tuin met koffie en vers klaargemaakte boterhammen met jam. Gesterkt door deze versnapering liepen we onze kilometers van die dag.
Uiteindelijk kwamen we op een camping aan waar een luxe stacaravan tot onze beschikking stond. Zelfs met eigen douche en toilet, wat wil een pelgrim nog meer.
Even de gebruikelijke was doen, met dit weer droog terwijl u wacht.

Perigueux 6 juni

Gisteren heerlijk gelopen. Door het warme weer was het in het bos geweldig om te vertoeven onder de bomen. Zo hoort het ook voor een pelgrim. Maar ja het weer dat wordt je aangeboden, dus neem je het zo als het komt. We liepen vandaag stevig door, want er moest toch maar weer 28 km verlopen worden, dit tot gevolg dat we al om 13.30 uur de stad Perigueux binnen wandelden. We hadden ruim de tijd om lekker uit te rusten. Aangekomen bij de Cathédrale St. Front, konden we er een stempel halen en mochten er onze rugtassen in het winkeltje laten staan. Dat was al lekker die tas van je rug. Deze Cathédrale heeft veel weg van de Sacre Coeur in Parijs en is dan ook o.a. onder supervisie van dezelfde architect Abadie tussen 1852-1901 (kostbaar) gereconstrueerd. Een enorme koepelkerk gewijd aan de eerste bisschop van Perigueux Saint Front. De kerk heeft een mooie kloostergang en een binnentuin waar we foto's mochten maken.
Toen naar de volgende verrassing, mijn lief en zwager zouden er ook weer zijn. Even later in de kerk zagen ze mij lopen, wat een feest. Vervolgens terug naar de auto, want er lagen nog spullen in voor mij. Dat bleek nog niet eens zo makkelijk, omdat we nu via kleine straatjes anders uitkwamen. Daarna hadden we wel een biertje verdiend. We zaten onder de luifel van zo'n typisch Frans terrasje te nippen en bij te praten. Ook Anita bleek in de stad te zijn voor een extra rustdag en doktersbezoek vanwege voetklachten. Opeens  liep ze zo maar voorbij op weg naar de apotheek. Even later voegde ze zich bij ons, tenslotte was het dorstig weer. Heel gezellig maar de tijd ging snel. Om half vijf zou ik opgehaald worden samen met Corrie en Wim door onze gastvrouw bij de Cathédrale, omdat we buiten de stad verbleven. Ook kookte zij voor ons. Toen kwam weer het afscheid, al had ik er nu niet zo veel last van als bij het begin van de tocht. Ik vond het heel fijn om weer even bij elkaar te zijn, want 9 weken onderweg is al een hele tijd en dan mis ik ze allemaal. Maar nog zo een periode en dan is het weer feest.

Sorges, 5 juni

Vanmorgen vroeg uit de veren want het wordt een warme dag en dan kun je maar beter op tijd vertrekken.
We liepen ook vandaag weer door een mooi bos. Je merkt dat we zuidelijker komen en door het warme weer worden ook de krekels actief. Glooiende velden en paden met wisselende begroeiing. De bomenranden met divers groen, de streek oogt prachtig. Het traject van vandaag is redelijk kort en om half drie zijn we al op onze bestemming.

Thiviers 4 juni

Gisteren heerlijk gewandeld door de velden en de bossen. Veel van die velden stonden vol met koren waar de klaprozen voor de vrolijke kleur zorgden. Een mooi gezicht echt zomer! Door het mooie heldere weer kon je ver kijken. Na ongeveer 24 km naderden we de camping, waar ons huisje zou moeten staan. We dat zijn nog steeds het echtpaar uit Almere: Corrie en Wim en mijn persoontje. Het was een hutje alleen voor pelgrims, met aan de ene kant vier bedden en de andere kant een tafel met nog wat spullen. Bij mooi weer geen probleem maar bij regen erg krap. Maar goed het kon ermee door.
Eerst het stadje maar verkennen en ontdekken waar we eventueel wat konden drinken. We hadden al wat gezien in een straatje toen er een auto toeterde. Wat bleek, mijn lief met haar broer Frank, zomaar hier! Wat een verrassing, hier werd ik wel heel blij van, dus van dat drinken maakten we een klein feestje. Negen weken onderweg wat een surprise! Voor het diner belandden we in La Cuisine, het enige restaurant van de stad? daar leek het op. De streek staat bekend om zijn Foie de grasse en de eendeborst. Op de valreep had  Ada nog een Chambre d'Hote kunnen regelen voordat de VVV echt de deur op slot deed.
Maar goed ik kon het niet laat maken, want een pelgrim gaat verder. Ik werd bij mijn hutje afgezet en als het goed gaat zie ik ze overmorgen nog een keer weer.

St. Pierre de Frugie 3 juni

Niet te hard zeggen maar we hebben al twee dagen mooi weer.
Gisteren hebben we zelf gekookt.
Vandaag hebben we er 27 km op zitten en dadelijk kunnen we voor de maaltijd aanschuiven.
De was draait en is straks zo droog, dat is wel lekker.

Morgen komen we in Thiviers aan en we hebben ons onderkomen al geregeld: we verblijven dan in een pelgrimsonderkomen, een soort grote trekkershut op een camping.

29 mei

Het wordt een beetje eentonig maar het is weer een natte dag. Er is weer een nieuwe pelgrim bij gekomen, Anita die we een paar dagen geleden ook al hadden gezien. Samen met haar hebben we gekozen voor de route door het bos, terwijl de anderen langs de weg gingen lopen. Deze keer kwamen we voor de koffiepauze bij een gelegenheid terecht waar een verbouwing gaande was. Een van de mannen bood ons een betere locatie aan een paar kilometer verderop. De rugzakken konden we achterlaten. Daar werd verse koffie voor ons gezet en we werden weer keurig teruggebracht. Kijk zo kan het ook.
We hebben een flinke afstand voor de boeg. Een kilometer of 27. Morgen hopen we in Limoges aan te komen.

Chatelus Le Marcheix 28 mei

Vanmorgen de zwemvliezen weer aangedaan. Na een paar uurtjes kwamen we bij het enige restaurant aan dat er was. Deze bleek wel open te zijn al brandde er geen licht. Bij binnenkomst was er behalve de eigenaar verder niemand. Je kon hem bij lange na niet omschrijven als een vrolijke Frans(man). Bij het restaurant was een kleine ruimte voor koffie of wat anders. Luc, ook een pelgrim die op hetzelfde slaapadres verbleef en nu een stuk met ons meeloopt, vroeg heel vriendelijk of hij zijn boterham kon opeten bij de koffie. Dat moest hij dus buiten doen. Luc heeft drie weken de tijd om Santiago te bereiken. Hij heeft ook wel door dat dat niet gaat lukken. Hij is van plan om met de bus of de trein naar St.Jean Pied de Port te reizen en verder lopend Spanje in te gaan. Zijn routeboekje van Frankrijk kon ik van hem overnemen.

De foto is gemaakt toen zij in een dorp aankwamen waar een wielerronde gaande was. De fotograaf van de krant maakte er een artikeltje van.

La Souteraine, 26 mei

Een wonderlijke nacht.
In de ruimte waar ik sliep bevond zich een kachel die niet goed te regelen was. Ik sliep boven op een tafel op een stapel matrassen, omdat er een dubbele boeking had plaatsgevonden. Met z'n tweeën in een bed gaat me iets te ver. Er bleef dus weinig keus over. Om een uur of één ben ik op de vloer gaan liggen en dat bracht verkoeling.
Een en al tegenstellingen. We kwamen de andere ochtend buiten in de mist en het was behoorlijk fris. Later brak de zon door en werd het aangenamer. Na een paar uurtjes kwamen we in La Chapelle Baloue aan waar een heel klein bakkerswinkeltje was. We konden er ook koffie drinken. De vrouw kreeg het er benauwd van hoe moet dat nu klanten voor de verkoop van brood, vier man op mijn terrasje bij een tafel en twee stoelen. Goed we hadden koffie met wat lekkers want het was tenslotte zondag. Maar we waren er nog niet, dus doorlopen. Uiteindelijk belandden we in La Souteraine. We konden bij de kerk het overnachtingsadres bellen en werden keurig met de auto opgehaald. De slaapgelegenheid was buiten de route vandaar. We troffen weer een goed onderkomen, het avondeten werd verzorgd. Een echte Franse maaltijd: salade, puree, bloedworst en nog iets maar ik ben even de naam kwijt.

Na een goede nacht werden we pas om 8 uur wakker, het schijnt een stralende dag vol zon te worden!

Garliesse, 24 en 25 mei

Het lopen ging wel lekker, tussen de buien door. Voor diegenen die de kaart volgen, ik kwam door de volgende dorpen: Neuvy St Seculier, Mouhers met een mooie basiliek welke op de werelderfgoedlijst staat. Het is een kopie van een kerk in Israël. We bereikten daarna de plaats Cluis, na een aantal ruines te zijn gepasseerd. Hier bevindt zich een kerk met prachtig glas-in-loodramen waarin een schelp zat. Wij kregen hier een stempel. De gelegenheid was er om te bevoorraden en zo konden we onze lunch gebruiken in een overdekte markthal. Het was er koud. Niet te lang blijven zitten en zo kwamen we bij een mooi viaduct. Divers nieuwsgierig vee, ezels, paarden, lichte vleeskoeien stopten met grazen terwijl we passeerden. Je zag ze denken: wat zijn dat nou voor wezens. Via Pomiers bereikten we Garliesse waar we zouden overnachten in een groepsonderkomen van de gemeente. De sleutel moesten we weer bij de VVV ophalen en na de betaling en je naam ingevuld te hebben had je een eigen kamer. Na het eten, in het enige restaurant dat open was, liepen we snel terug want het begon weer te gieten en dit keer niet zo zuinig ook maar met bakken tegelijk. Als het morgen maar weer droog is.

Zaterdag, 25 mei

Het traject van vandaag kun je verrassend noemen. Het wisselvallige weer houdt aan en tussen de buien door was het klimmen en dalen. We liepen vast in het bos, de bordjes waren kapot en vanwege de wateroverlast moesten we uiteindelijk ook nu weer over de departementale weg lopen, met alle gevaren van dien. Ons onderkomen bleek overboekt en we zijn nu met meerdere mensen in een verblijf van de gemeente. Sinds La Folie is er een Canadese mevrouw aangehaakt, Eline, spreekt Frans en Engels,  die met ons meeloopt tot Limoges. Daar denken we donderdag of vrijdag te zijn. We hebben vandaag lekker door de modder gelopen, maar de komende dagen schijnt het beter weer te worden.

Eemnes, vrijdag 24 mei

Bericht voor alle bloglezers en/of diegenen die reacties hebben geplaatst:

als Ben niet in de gelegenheid is jullie reacties te lezen, dan geef ik hem dat door tijdens onze       telefoongesprekken. Namens hem wil ik jullie alvast bedanken voor die berichtjes, hij vindt het erg leuk!
Groet,
Ada.

La Chatre 22 en 23 mei

We hadden zomaar een hele droge dag. We konden zonder jas lopen, lekker zonnetje erbij en de dag kon niet meer stuk. Mag ook wel na twee dagen watertrappelen is het ook wel weer eens leuk om op het droge te lopen. Door graan- en roggevelden, zelfs de vogels werden er vrolijk van, heerlijk die stilte. Uiteindelijk kwamen we in het volgende dorp aan, ons oriënterende op de kerktoren die ons de goede kant op stuurde. Bij de VVV ontvingen we onze stempel plus de uitleg hoe bij de camping te komen waar we ons moesten melden voor de nacht. De camping bleek aan een groot meer te liggen, maar het groepsonderkomen voor pelgrims bevond zich precies aan de andere kant daarvan. Maar goed we moesten eerst afrekenen voordat we de sleutel kregen. De beheerder wilde ons in zijn bestelauto naar de overkant brengen, maar mijn kamergenoot en ik dachten, dat lopen we nog wel even. Het viel heus mee en we waren er zo. Maar toen kwam het. Van de dame bij de VVV hadden we een lijstje meegekregen met eetgelegenheden. Ze had er al een heleboel van doorgekrast, omdat die voor goed waren gesloten alswel te duur voor pelgrims. De paar die er nog opstonden bleken niet meer in gebruik te zijn. Na anderhalf uur door de stad te hebben gelopen, we moesten ook nog onze lunchvoorraad op peil brengen, hadden we nog steeds niets gevonden. Die wel open waren boden wel een menu, maar dat was alleen tot 13.00 uur van kracht. Tot we op een pleintje een grote bestelbus zagen staan. De pizzabakker. Na soep met brood en vervolgens een pizza, waren we weer geheel op krachten.  

De dag erna was het weer zwaar bewolkt en koud. Er viel zo nu en dan een hagelbui. De wandeling was weer erg mooi, wat is dit land toch groot. Zo kwamen we rond het middaguur in een wat grotere plaats aan. La Chatre met een hotel voor pelgrims. Buiten stond een menukaart die ons wel aan stond: hamburger, friet en sla. Dat doen we, dan eten we vanavond wel een broodje, besloten we. Dat moest ook wel want er zouden verder geen voorzieningen in die plaats zijn. Na de lunch even flink de pas erin voor de tweede helft van 13 km. We kwamen onder dak in een erg mooi verblijf. We werden welkom geheten door de eigenaar, die de kachel lekker had opgestookt. Zo'n houtkachel, heerlijk warm. Je weet niet hoe goed dat voelt, vooral omdat we de het laatste stuk weer in de regen hadden gelopen en aardig nat aankwamen. Het avondeten werd ook verzorgd. Er was lekker brood en weer sla. Koffie en thee en met wat spullen uit onze pick-nick weet het wel wat. We zaten in de plaats, nou plaats zeg maar gehuchtje Fochenilles.
Welterusten.

De week van 18 - 21 mei

Een verslag in vogelvlucht aangezien de verbinding te wensen overlaat.

De afgelopen week waren we onder andere een nacht te gast op een manege. De vrouw, waar wij ons onderkomen hadden besproken, kwam ons een stukje tegemoet met de auto om ons zodoende snel een dak te bieden vanwege het slechte weer. Daar waren we heel gelukkig mee. Na de douche mochten we onze kleding in de wasmachine stoppen en genoten van de warme omgeving. Er waren 100 paarden in de manege. Het terrein rondom kon voorlopig niet worden gemaaid, zo drassig was het.

De dag daarna verliep wederom grotendeels in de regen. Nu wenste ik, dat ik mijn lange regenjas had meegenomen.  De bekende stenen bruggetjes die je in Frankrijk veel ziet over de riviertjes, zijn tot aan de rand van de opstaande muurtjes onder water verdwenen. Dat betekende dat we terug moesten, het was te link om over het muurtje te lopen met bepakking.
We sliepen in een Chambre d'otes in La Folie.  

Nevers donderdag 16 mei en vrijdag 17 mei

Vannacht heeft het heel veel geregend. Bij vertrek regende het nog licht en de temperatuur komt niet hoger dan 10 gr. Ik loop in mijn thermo-onderbroek met daarover heen de regenbroek. Enfin de koffie in een cafeetje in Premery deed ons goed. Er werd nogal flink gegokt in dat lokaal. Het wordt  'rapido' genoemd, een soort lotto of zoiets. Het schijnt een vrij normale bezigheid te zijn hier. Ik ben blij dat we even internet kunnen gebruiken.

We zijn inmiddels in Nevers aangekomen. Een leuke stad en veel te zien. Toen we vanmorgen de stad in liepen stopte er spontaan een auto bij de oversteek. Een vriendelijke Fransman stond ons gelijk te woord. Met een beetje Engels erbij hoorden we dat hij deel uitmaakt van de medische staf van het ziekenhuis. Heeft ook nog wat van doen met de voetbalclub en ons wilde hij ook wel helpen zoals wij daar stonden op een hoek met de plattegrond van de stad. Hij wilde ons wegbrengen naar een grote supermarkt even buiten de stad. Wim had verteld over zijn kapotte schoen en mijn voorstel was om eerst te zorgen voor reparatie, voordat we andere dingen zouden gaan doen. We wilden trouwens onze rugzakken kwijt. Later bleek dat we dwars door de stad moesten om bij ons onderkomen te belanden. We slapen in een klooster van Chasse de Ste Bernadette, met ontbijt voor pelgrims tegen speciaal tarief. We waren lekker op tijd dus konden we al vroeg de stad in. We ontdekten een schoenmaker in een schoenwinkel. Als je dus te horen krijgt dat het niet meer loont de schoenen te laten maken, kun je direct nieuwe aanschaffen. Gelukkig was dat in ons geval niet nodig. Leuk om weer even in de stad te vertoeven zeker nu het inmiddels mooi weer is geworden.
Morgen weer verder.

foto: Gemeentehuis van Nevers met aanduiding dat we hier kunnen afstempelen.

Guerigny woensdag 15 mei

Vannacht weer regen. Het is maar 10 gr. Thermo-ondergoed aan en regenbroek. We hebben in een klein plaatsje koffie gedronken en ze hadden warempel wifi. De langdurige regen ging over in buien. De tocht ging behalve door de bossen en weide-gebieden langs een gele deken van bloeiend koolzaad. Dan weer door een plaats van vergane glorie: oude fabriekspanden en lege kazernes. Gelukkig zijn mijn voeten weer in orde en de rugzak is mijn vriend geworden. We leren het wel. Dan doemt onze slaapplaats op en naar Frans pelgrimgebruik gereserveerd, vandaag wordt het een hotel(letje), een eigen kamer dus.

Boulon, dinsdag 14 mei

Vandaag na een Frans ontbijtje, stukje stokbrood, een lepeltje confituur en een kopje thee, zijn we weer op pad. Het wordt niet zo'n grote afstand vandaag, ongeveer 18 km. Dat komt wel eens zo uit in verband met het eerstvolgende slaapadres. Gisteren kwamen we twee pelgrims tegen op de fiets die op een praatje uit waren, wel gezellig hoor. Zij waren net een week onderweg. Zij keken ervan op dat wij al zo lang aan het lopen waren, maar ja op de fiets leg je al gauw 80 km of meer per dag af. Het is nog steeds droog en bewolkt en af en toe komt de zon tevoorschijn. Het is koud maar voor de rest gaat het goed met ons.

Gulpy maandag 13 mei

Na een koude nacht en een goed ontbijt konden we er weer tegen, dit keer zonder regen. Wij gingen weer 25 km verder over een aardig vlakke route met hier en daar een kleine klim. Niet zo erg als gisteren. Aan het einde van de middag had ik de was weer aan de lijn op mijn slaapkamer, want er was wel een wasmachine maar geen zon. We zijn dus in Gulpy (wat een rare naam?) en ja wel aan de Rue St. Jaques de Compostelle. Morgen het ontbijt in het restaurant waar we ook warm konden eten, daar is ook wifi dus kon dit bericht eruit. Verbinding voor bellen en sms is zeer slecht hier op het platte land.

Le Chemin zondag 12 mei

Vanuit Vezelay kwamen we na 25 km aan in Le Chemin.
We zitten in een herberg die door een Nederlander wordt gerund. Een soort pelgrimschuurtje met zes bedden, waarvan er vijf in gebruik zijn door ons, een Duitser en een Belg. (het lijkt wel een mop)








Meer nieuws niet binnengekregen.

Vezelay vrijdag 10 en zaterdag 11 mei

Gisteren aangekomen in Vezelay. Een mijlpaal 700 km plus nog alle verkeerd gelopen kilometers. Na een grote klim kwamen we bij de Basiliek uit. Bijzonder hoor, de hele tijd was hij al in beeld alleen heel klein en nog ver weg. Een prachtig bouwwerk! We hadden nog fantastische ontmoetingen. Marie-Helene bij wie we donderdagavond sliepen, zelf ook pelgrim, vol van haar pelgrimverhalen, zo herkenbaar. Marc een Fransman die we bij haar ontmoetten en die we hier weer hebben gezien. Marnix was er ook weer. 's Avonds hadden we met z'n zessen een heerlijke Bourgondische maaltijd.
Maar goed we gingen ons eerst melden, we hadden voor twee nachten besproken. Toen werden we onaangenaam verrast, want 'onze' plaatsen waren al vergeven. Als alternatief konden we op een luchtbed in het gras onder een partytent slapen. Nou dat werd hem dus niet, zeker niet na zo'n tocht. We hebben Marc ingeschakeld die in een goedkoop hotelletje sliep, dichter bij de kerk en daar hadden we waarachtig meer geluk. Heerlijk droog en warm, een goed bed en een douche. De eigenaar van het hotel is de dochter van de burgemeester van Vezelay en die ging er 'wat' aan doen. Wat dat zullen we wel nooit te weten komen, maar goed wij hadden onderdak. De andere ochtend vertelde Lous dat ze niet verder zou gaan lopen. Ze had overal pijn en haar lijf wilde niet meer. De laatste dagen waren ook behoorlijk zwaar geweest in die modder. Helaas moest ze tot dit besluit komen en het was even slikken. Samen lieten we een traan, ze was een maand lang mijn maatje tijdens deze reis. Deze rustdag zal ik niet gauw vergeten. We hebben er wel wat van gemaakt: de Basiliek bekeken, en lekker op een terras gezeten, even de toerist uithangen.

Ervy le Chatel maandag 6 mei 2013

Ieder zijn eigen huisje in een land dat niet zoveel water heeft gekend in bijna 60 jaar. Wij hadden droge voeten maar om ons heen is het ondergelopen en vooral naar het zuidoosten. We weten nog niet of we hier morgen weg kunnen, weg wel maar misschien alleen voor een paar kilometers. Dat horen we morgen in het café waar we gaan ontbijten. In ons 'huisje' is namelijk niets, alleen twee stapelbedden een stoel en een douche. Meer hebben we ook niet nodig. Gisterenmorgen namen we afscheid van de Soeurs Oblates. We hadden het er goed. We moesten heel Troyes door om naar het zuidwesten verder te gaan. Gisteren was het prachtig weer, zelfs warm. We sliepen in een Gites de France in Bouilly. We zaten daar heerlijk in de tuin in de zon en de was droogde. Verder was er niets te koop.  's Avonds konden we nog wel een pizza eten, met een klein biertje uit een klein plastic bekertje, dat allemaal in een soort piratenschip. Gelukkig kostte het niet veel en de maag was gevuld. Omdat het zo geregend had in de nacht, gingen we maar niet door het bos. We hadden het wel even gehad met die modder, maar die departementale wegen zijn ook niet alles. Auto's en vrachtwagens die langs je heen racen. Via kleine dorpen en navraag bij locale mensen konden we de route aardig blijven volgen. Bij een van de momenten van twijfel vroegen we aan een bewoner van een mooi huis of we op de goede weg waren. Hij riep ons binnen in zijn garage omdat het zo regende, even later kwam hij met zijn kaart erbij. Hij vroeg ons of we zin in koffie hadden en zo kwam het gesprek op gang. Waar we vandaan kwamen en ons doel. Hij vond het helemaal geweldig helemaal lopend uit Nederland.

St.Cyr les Colon woensdag 8 mei

Alweer twee dagen en 50 km verder. We zitten nu in een mager zonnetje en koude wind op de stoep van de gemeente herberg. We wachten op de persoon die de sleutel moet geven.
Vanmorgen vertrokken we om 8 uur uit Collan. We liepen naar Chablis, inderdaad van de bekende wijn, maar vanmorgen dronken we er koffie. Het regende en niet zo'n klein beetje. We liepen door de wijngaarden. Gelukkig waren de overstromingen minder geworden. We zijn een paar keer flink verkeerd gelopen en hebben dus veel meer kilometers gemaakt.
Nu zitten we in een herberg met elf anderen. Helaas geen pelgrims. We hebben wat soep gemaakt (uit een pakje) en we aten wat van onze picknick. Alle winkels dicht vanwege een feestdag. Morgen Hemelvaartsdag ook alles dicht. Onze voorraad slinkt dus ook onze rugzakken worden lichter. Eergisteren echt helemaal verkeerd gelopen. Door de overstromingen was de route uit het boekje niet te volgen. Dat hebben we geweten. Om ons wat op te vrolijken gingen we tussen de middag in een restaurant eten. Lous en ik dronken er een goed glas Chablis bij. Vervolgens moesten we nog 12 km heuvel op heuvel af. Hele gebieden stonden onder water en het stroomde wild door de beken en rivieren. Nu heeft het net gestortregend en heel erg geonweerd.

Zaterdag 4 mei 2013

Wij verblijven dus bij de Soeurs Oblates. Een van de zusters vertelde hoe het leven in zo'n zustergemeenschap is. Zelf komt ze uit Zwitserland en spreekt danook Zwitsers-Duits, dat klinkt bekend. Dat zij onderdak bieden aan pelgrims is voor het eerst. Wij hadden dus de primeur. Onze matrassen lagen op de grond en douchen konden we in het hoofdgebouw doen. Alle natte kleding ging in de wasmachine. De overige spullen uit de rugtas konden we laten drogen in de slaapzaal waar gelukkig verwarming was.
Vandaag de stad bekeken. We zijn naar de kathedraal gegaan om een stempel te halen. Een stad met veel oude huizen in de stijl van de zgn. vakwerkhuizen. Toen nog wat kerken bezocht om vervolgens neer te zakken voor koffie met een broodje.
En jawel 's middags lekker een whisky in de zon, want pelgrim zijn is niet voor de poes. Met de bus de stad weer uit, we wonen immers 'buiten'. Het was warm geworden en zaten aan de picknicktafel op het gras toen de zuster met een blad met drinken aankwam, wat een service. Er waren nog twee pelgrims bijgekomen: een Nederlandse, Anita en Jean Paul een Belg. Er werd voor ons gekookt en om 19.00 uur ging alles aan tafel.

Vrijdag 3 mei 2013

Vanmorgen bij het wakker worden keek ik uit het raam en ja hoor regen. Eest maar het ontbijt, dat stond  dus al klaar bij onze gastheer en dame van wie we ook nog een stempel voor ons paspoort kregen. Van de gastvrouw kregen we een gekookt eitje mee voor bij de picnic en een streekkaasje Chaource een boerenkaasje van rauwe melk. Lekker hoor. Regenkleding aan, het ging steeds harder regenen en het heeft de hele dag geduurd. Zelfs tot aan Troyes onze volgende stopplaats. We zijn wel drie rivieren overgestoken, de Marne, de Aube en de Seine.

We werden allerhartelijkst ontvangen bij de Soeurs Oblates met warme koffie en cake. Lous heeft een eigen kamer en Wim en Corrie ook. Dan is Marnix weer opgedoken en wij slapen op een zaal. Wij blijven twee nachten want we houden morgen een rustdag.
Ons werd de geschiedenis verteld over de Tuilerie, kalkovens waar eeuwen geleden al dakpannen werden gefabriceerd.

Donderdag 2 mei 2013

Daar gaan we weer. Een tocht door heel veel graanvelden, totdat we bij het Canal de la Haute Seine kwamen. Toen wisten we nog niet hoelang hij was en dat hij lang was daar kwamen we achter: twee dagen lopen lang. Gelukkig was er het een en ander te zien, heel veel sluizen die niet meer in gebruik zijn. Sommige deuren waren geheel doorgeroest en dat het Canal verschillende hoogtes heeft is aan de waterstand niet meer af te lezen als alles gewoon doorstroomt. Wij namen royaal de tijd voor de lunch en belandden bij een Vietnamees! Dus soep en een loempia, plus Franse koffie. Het was nog twee uren lopen naar Vallant St. Georges, waar we een Chambre d'Hote hadden geboekt. Een klein huisje met opgemaakte bedden en weer vriendelijke mensen. In dit dorpje was niets te koop, dus nam de eigenaar ons mee met zijn Audi A3 naar een restaurant. De man was al in de tachtig, maar laat hem maar schuiven. Het was een chauffeurs café waar je goed kon eten en niet duur. Dat zoekt een pelgrim.

Woensdag 1 mei 2013

Hoera het is weer droog. Lekker vroeg vertrokken vandaag, eerst op zoek naar een bakker. Na wat speurwerk, alles is dicht op deze dag, toch een gevonden en lekker brood en meer ingekocht. Echter beperkt met het oog op het gewicht. Het kon niet op vandaag, we kwamen zowaar een gelegenheid tegen om koffie te drinken. Vervolgens liepen we een heel eind langs een spoorlijn die niet meer in gebruik is. Vroeger deed deze dienst als graantransport. Onderweg nog een pelgrim uit Apeldoorn ontmoet, Marnix. Tot na de lunch bleef hij bij ons, daarna scheidden onze wegen wij gingen naar Allemanche onze volgende halteplaats. Weer een geweldig adres, we werden hartelijk ontvangen met koffie en thee en lekkers. Daarna heerlijk douchen en rusten. Om 19.30 uur eerst een uitgebreide borrel en pas om 20.30 uur aan tafel naar Franse gewoonte. Er was lekker gekookt asperges uit eigen tuin met tuinkruiden. Voordat we toen weer in ons mandje lagen, was het al laat.

Dinsdag 30 april 2013

Vandaag op weg naar Sezanne. Door het bos kregen we een beetje het oranjegevoel, dat kwam vooral door de vele oranje slakken die er rond kropen. Ze kwamen vast terug van het defilé met oranjebittertje op. We hebben later in het hotel nog wat van de gebeurtenissen kunnen meebeleven en ook met moeite via Internet.

Maandag 29 april 2013

De gastvrouw bracht ons weer terug naar de start bij het gemeentehuis. Tot aan de koffie bleef het droog, daarna begon het zacht te regenen dus in regenkleding verder. Een paar uur later toen de maag begon te knorren liepen we een klein dorpje Lachy binnen, met zelfs een kleuterschool. Aan de overkant liep een mevrouw die Lous aansprak. Zij was van de school en we mochten in een lokaal onze boterhammen opeten. Lekker droog en warm plus toiletten.
Uiteindelijk hadden we vandaag maar een klein stukje bos gehad en langs graanvelden gelopen, totaal ongeveer 18 km. We brengen de nacht door in Abbaye de Reclus. Althans wat er nog van over is. Een prachtig monument uit de 12e eeuw. Door de godsdienstoorlogen in de 15e eeuw gedeeltelijk vernield. Het gastenverblijf is onderdeel van de kerk en onze gastheer, de burgemeester woont in de overige gebouwen. Er is hier in de 1e Wereldoorlog nogal gevochten, een beladen gebied.

We boffen weer dat er een wasmachine is en de hele handel staat al te draaien. We eten vanavond pasta met courgette en tomaten met als dessert aardbeien.

In de eigen kamer met een groot bed dat heerlijk ligt heb ik alle tijd om eens uitgebreid het thuisfront te bellen.

Zondag 28 april 2013

Toen we de volgende ochtend vertrokken, regende het licht, net genoeg om goed nat van te worden. We moesten dwars door het centrum van Epernay om weer op de route te komen. De weg ging weer door de wijnvelden stijl omhoog met als beloning een mooi uitzicht tijdens de daling. Na twee uur lopen werd het tijd voor de koffie en die vonden we in de plaats Moussy. Het was zondag dus een croissantje erbij. Achter de tap stond een blinde man, als je zag hoe hij dat deed: koffie maken, afwassen en ook nog afrekenen, geweldig voor hem. Verder ging het weer langs de kerk van Chavot, de wijnvelden in. Ondertussen was het droog geworden en kon de regenkleding weer uit. Ik hield de regenbroek nog maar even aan, want we waren in een modderbos beland. In de reisomschrijving stond dat het hier in het voorjaar een beetje vochtig kan zijn, behalve als het veel regent, maar dat stond er niet bij. De natuur vaart er wel bij, allerlei leuke planten en bloemen in het wild en veel bloesems in de bomen. Maar goed we moesten toch verder, na een uur lopen door en op een grasweg, kwamen we bij een verrassing. Boswerkers hadden midden op ons pad een geul gegraven van wel twee meter breed en diep. Teruggaan was geen optie, aan de ene kant was allemaal kreupelhout en de andere kant lag bezaaid met bomen en takken. Hier moesten we een klein stukje doorheen, maar verderop ging het over in een moerasgebied. Het werd hier en daar springen/stappen van pol naar pol. We waren blij dat we met z'n vieren waren. Het heeft ons 1 1/2 uur extra gekost om weer op de route te komen. waar we tegen vijven werden opgepikt door de mevrouw van ons slaapadres, die ons naar de boerderij bracht in Montmort. Daar werd voor ons gekookt dus lekker bijkomen en uitrusten na deze barre tocht.

Lous had het telefoonnummer van de organisatie die de Jacobswegen beheert, gebeld. Er liggen nu boomstammen over de geul, zodat de mensen na ons veilig naar de overkant kunnen.

Zaterdag 27 april 2013

Met mijn nieuwe schoenen zit het wel goed en ik ben blij dat ze waterdicht zijn. Mijn voeten en de kleine teentjes herstellen redelijk ondanks de dagelijkse belasting. Zo vertrokken we uit het huis van Hubert Joseph Fagot, de champagneboer, de straat uit en even later liepen we weer in het bos. Gelijk kregen we een grote klim voor de kiezen en door de vele regen die er gevallen was, kun je wel raden hoe het pad er uit zag. Maar goed, boven kwamen we hoor, na bos, wijnvelden, kleine dorpen en de plaats Moussy liepen we door naar Bellevue waar we de picknick gingen doen. Mooi uitzicht maar er stond een koude wind dus het broodje was snel op. Door naar de eindbestemming van de dag Epernay. Hier sliepen we in een heus hotel en verder was er niets. Premier classe heet dat in het Frans. Goedkoop, twee personen op een kamer voor € 27,50 per persoon met een petit déjeuner.

Vrijdag 26 april 2013

Vandaag vertrokken uit Reims en door de wijnvelden na 15 km in de plaats Rilly la Montagne aangekomen. De druiven uit dit gebied zijn voor de champagne, we slapen danook bij een champagne boer. Ondertussen is het hier ook gaan regenen en niet zo zuinig ook. Het kwam met bakken uit de lucht, maar wij zijn nog droog overgekomen. 's Middags zijn we bij de eigenaar van het huis champagne gaan proeven. Er werd uitvoerig verteld over de teelt van de druiven en het proces van de champagne. Erg lekker deze gratis proeverij. Verder moesten we zelf voor het eten zorgen, dus even naar de buurtwinkel: salade van linzen, veldsla en tomaat. Aardbeien toe. Nog wat inkopen voor morgen voor in de tas en klaar is Kees. Lekker slapen en hopen dat het morgen weer droog is.

Donderdag 25 april 2013

Vandaag dus naar de kathedraal. Groot en mooi en kreeg er ook mijn stempel. Daarna lekker koffie op het terras in de zon, het leek wel zomer met 26 gr. Toen op zoek naar de St. Jacobskerk, die was snel gevonden. Deze kerk is van binnen veel mooier dan de kathedraal. Ook hier kregen we een stempel voor ons paspoort. Vervolgens uitkijken naar een sportzaak, die was voorhanden een soort Beversport en ik vond er een paar met een bredere leest. Dus opa heeft weer waterdichte schoenen, dat is nodig omdat er regen is voorspeld en de temperatuur gaat de komende week omlaag. Dan nog wat uit de rugtas verwijderd bijna 3 kg, een pakket van gemaakt en op het postkantoor afgegeven. Wordt verstuurd naar de dochter van Lous in Brussel, om de kosten te drukken. Via Eindhoven komt dat wel weer een keertje naar Eemnes, die spullen heb ik voorlopig niet nodig. Toen was het tijd voor de lunch en ik dacht laat ik maar eens aan de vitaminen werken. Het smaakte ons goed. Als het lekker weer is eten bijna al die Fransen op deze manier.

Vanavond wordt het een pizza en een kleine sterke koffie. We gaan weer lekker slapen, morgen een goed ontbijt en we kunnen weer verder met de tocht. We zullen dan richting Rilly la Montagne gaan lopen.

Woensdag 24 april 2013

Na een nacht met 5 personen in ons hokkie, er was nog een Vlaming bijgekomen, Roger, plukken we de dag weer. Wel moeten wijzelf voor het ontbijt zorgen, maar de bakker in dit dorp is al om 6.30 uur open. Lous heeft voor ons allen brood, croissants en nog meer lekkere broodjes gehaald, die kunnen we weer met thee of sterke koffie in het cafeetje nuttigen, tussen de Franse bevolking. Een leuke bende zo vroeg allemaal werkmensen.
7.45 uur gaan we op weer pad door grote stukken land en veel akkers. Kleine dorpen waar weer geen koffie te krijgen is. Na 23 km komen we in de plaats Bazancourt aan. Het café is wel open dus eerst een biertje, de rest nam fris. Wat blijkt onze slaapgenoot Roger zit er ook al. Hij heeft tot 15.00 uur moeten wachten tot de 'marie' weer openging om navraag te doen over zijn slaapplaats. We komen erachter dat we in deze plaats niet kunnen overnachten, want alles zit al vol. 20 km verder lopen is geen optie, dus allemaal met de trein naar Reims. We kunnen onderdak krijgen in een Gite de Champagne, een soort van jeugdherberg/hotel, kleine kamers voor twee personen.
Douchen en de stad in om te eten. Morgen een vrije dag om naar de Kathedraal van Reims te gaan en zien we wel weer.  

Dinsdag 23 april 2013

De route van vandaag gaat veelal langs akkerbouw. Ook hier staan van die windmolens in de velden. We komen de dorpen Justine Herbigny en Hauteville voorbij. We arriveren in Chateau Porcien waar we kunnen slapen in een pelgrimslokaal. Twee stapelbedden in een ruimte van 4 x 2 m. met douche en toilet. Een soort onderkomen dat lijkt op een schuurtje van de gemeente. Maar waar hebben we het over, we hebben een dak boven ons hoofd, een bed en het is gratuit. Vandaag hebben we een kort traject gehad van 18 km. Ik loop al twee dagen op sandalen en dat bevalt mij prima. Even geld pinnen, inkopen kan alleen maar bij de Shopi, een soort Coop. Weer wat pleisters en tape aangeschaft en dadelijk gaan we buiten de (schuur)deur eten in een restaurant aan de overkant, voor 20 euries is de maag weer gevuld.

Morgen gaan we verder naar Bazancourt.

Maandag 22 april 2013

Op sandalen vandaag vertrokken uit Aubigny les Pothes. Een mooie Bed & Breakfest  met een goed bed en verzorging. Het was een koude nacht geweest met nachtvorst. De zon kwam er vlot bij en de mooie tocht ging heuvel op en af door het bos en landerijen met veel akkerbouw. Na 26 km kwamen we dan in het dorp Aubigny aan bij een overdekte markthal. Wij hebben onze overnachting weer telefonisch kunnen afspreken en de eigenaar bleek een Nederlandse boer te zijn. Hij kwam ons kosteloos met de auto ophalen, zijn adres ligt 4 km van de route af in de plaats Grandchamp. Deze biologische boer, Jos genaamd, bood ons direct een drankje aan. Dan lekker opfrissen en alle kleren mogen in de wasmachine. Vervolgens mogen we aan de dis meegenieten van o.a. groenten uit eigen tuin en verse eieren van de eigen kippen. We hadden een leuk gesprek met hem over het leven in Frankrijk dat om de drommel niet meevalt als buitenlander. Fransen blijven Fransen met hun eigen ideeën!
Na een goede nachtrust werden we getrakteerd op een lekker ontbijtje met vers sap en eigen gebakken speltbrood.

Jos bracht ons weer terug naar de plek waar we waren gestopt. Na een hartelijk dank je wel vervolgden we de route met leuke herinneringen aan deze vriendelijke boer.

Zondag 21 april 2012

Zondag rustdag? nee 22 km gelopen naar Aubiny les Pothes. (inderdaad ik heb last van mijn poten)
Het is goed loopweer, droog maar bewolkt. We lopen nu met een groepje van vier mensen. Het echtpaar uit Almere: Wim en Corrie, Lous en ik.  Het traject is glooiend en de omgeving mooi. Je komt nauwelijks huizen laat staan winkels tegen. Nergens koffie kunnen drinken. We hebben wel weer een leuke herberg getroffen. Gauw die schoenen uit en als ik gedoucht heb loop ik op clogs die ik onlangs heb aangeschaft. Die teenslippers heb ik weggedaan, ik kan er niet mee overweg. Ik heb last van beide kleine tenen en als ik in Reims ben ga ik een paar nieuwe schoenen aanschaffen. Deze blijken te smal te zijn.

Vrijdag 19 en zaterdag 20 april 2013

Lia heeft besloten te stoppen. Ze heeft teveel problemen met haar voet en moet helaas huiswaarts keren. Erg jammer.

Na een lange wandeling door een groot bos, er kwam maar geen eind aan en ook nog veel hindernissen, kwamen we dan eindelijk aan bij het dorpje Oignies en Thierache. Er hing al een bui in de lucht dus dat werd gauw schuilen onder een afdak bij een melkwinkel, toen er ook hagel bij zat. Ik liep nog in mijn overhempie we hadden de hele tijd mooi weer gehad. Toen het droog werd zijn we eerst een biertje gaan drinken in een cafeetje. Wat inkopen gedaan en naar ons onderkomen, dit keer een chaletje. Een knus huisje voorzien van van alles, genoeg etenswaren het leek wel een kleine Albert Heijn.

De volgende morgen vervolgden we onze route, weer door het bos en er waren nu lastige stukken bij door de vele regen van gisteren. Maar goed we hebben de plaats Rocroi gehaald, een vestingplaats net als Naarden. We slapen in een Chambre d'Hotes, we kunnen er ook eten. Daar ontmoetten we nog een echtpaar uit Almere, Wim en Corrie.
Ik kreeg nog een berichtje uit Biarritz van Ben en Gerda.

Nu lekker slapen.

14 t/m 18 april 2013

Deze week slecht bereik gehad met het thuisfront, vandaar dat de blog niet goed bijgewerkt kon worden.

Maandag, alles gaat goed, we hebben de stad Namur bekeken. We, dat zijn de twee dames Lous en Lia, beiden 72 jaar, die ik ben tegengekomen in Tienen en waarbij ik ben aangesloten qua tred. Ik heb wat gas terug moeten nemen wat snelheid betreft, omdat ik blaren op beide kleine tenen heb wat nogal pijnlijk is. We namen gedwongen de bus omdat de slaapplaats was gesloten en de eerstvolgende 10 km verderop lag. Wat ook handig is Lous spreekt goed Frans niet onbelangrijk als je een slaapplaats zoekt.

Dinsdag na een lekker ontbijt vervolgen we ons pad langs de Maas of Meuze. Er is veel te zien dan valt de afstand wel mee. Lous en ik lopen samen want Lia heeft teveel last van benen/voeten en gaat een stukje met de bus. Het wordt vandaag 24 km en komen uit in Anhee vlak bij Dinant. Het is weer een leuk onderkomen.

Woensdag komen we in Givet aan. Er wordt al een aardig woordje Frans gesproken en ik prijs mij gelukkig dat Lous ons lopende woordenboekje is.

Donderdag maar een kort stukje gelopen 11 km en zijn in het gehucht Hierges, een tussenstation in een chambre d''hotes. Nou dood is het hier zeker! Als ik denk aan die eindeloze  Maasoever van eergisteren waarbij we ons op een bepaald punt om een rots moesten 'vouwen', het leek wel een survival, was het vandaag een makkie. Ondanks het boekje is het soms lastig de juiste weg te kiezen. Het komt voor dat we langs een doorgaande weg moeten lopen in de berm. Niet ideaal.

Vrijdag gaan we richting Rocroi.