Finistera, 1 augustus

De start was nu pas om 7.00 uur. Thomas zal met de bus gaan omdat hij veel pijn in zijn voet heeft, dus ga ik op pad met Ingrid en later kwam Jan daarbij op weg voor de laatste etappe. Het werd een geweldige tocht. Het is zo mooi onderweg als je het maar wilt zien. Bij onze laatste koffiepauze zagen we tot onze verrassing Thomas voorbij komen, hij liep als een kievit. Hoe kon dat nou? 15km verder, spraken we hem pas. Hij liep op medicijnen. Vanaf hier zijn we weer met z'n vieren verder gegaan. We moesten toen nog ruim vier uren lopen. Bij restaurant tegenover de camping in Corcubion namen we nog een cola en gingen vlot door. Er volgde een stuk door lage beplanting, de straat oversteken en toen een prachtig uitzicht vanaf grote hoogte met in de verte Finistere. De laatste vijf kilometer. Het was erg warm. Over een lang stuk geplaveid met flagstones langs het strand, belandden we in de voorstad van Finistere. Nog even volhouden. Daar was dan eindelijk het straatje van de Auberge Concello de Fistera waar Ada al stond te wachten en waar we onze oorkonde en stempel in ontvangst mochten nemen. Eerst samen een drankje, de herberg was al gereserveerd douchen en met elkaar eten. Wat een schitterende tocht aan de kust. Het was enigszins bewolkt maar we zijn na het eten toch met elkaar naar de Cap gereden om het 0,00 punt  te ervaren. Het einde van de (west) kust van Galicië.