We hadden zomaar een hele droge dag. We konden zonder jas lopen, lekker zonnetje erbij en de dag kon niet meer stuk. Mag ook wel na twee dagen watertrappelen is het ook wel weer eens leuk om op het droge te lopen. Door graan- en roggevelden, zelfs de vogels werden er vrolijk van, heerlijk die stilte. Uiteindelijk kwamen we in het volgende dorp aan, ons oriënterende op de kerktoren die ons de goede kant op stuurde. Bij de VVV ontvingen we onze stempel plus de uitleg hoe bij de camping te komen waar we ons moesten melden voor de nacht. De camping bleek aan een groot meer te liggen, maar het groepsonderkomen voor pelgrims bevond zich precies aan de andere kant daarvan. Maar goed we moesten eerst afrekenen voordat we de sleutel kregen. De beheerder wilde ons in zijn bestelauto naar de overkant brengen, maar mijn kamergenoot en ik dachten, dat lopen we nog wel even. Het viel heus mee en we waren er zo. Maar toen kwam het. Van de dame bij de VVV hadden we een lijstje meegekregen met eetgelegenheden. Ze had er al een heleboel van doorgekrast, omdat die voor goed waren gesloten alswel te duur voor pelgrims. De paar die er nog opstonden bleken niet meer in gebruik te zijn. Na anderhalf uur door de stad te hebben gelopen, we moesten ook nog onze lunchvoorraad op peil brengen, hadden we nog steeds niets gevonden. Die wel open waren boden wel een menu, maar dat was alleen tot 13.00 uur van kracht. Tot we op een pleintje een grote bestelbus zagen staan. De pizzabakker. Na soep met brood en vervolgens een pizza, waren we weer geheel op krachten.
De dag erna was het weer zwaar bewolkt en koud. Er viel zo nu en dan een hagelbui. De wandeling was weer erg mooi, wat is dit land toch groot. Zo kwamen we rond het middaguur in een wat grotere plaats aan. La Chatre met een hotel voor pelgrims. Buiten stond een menukaart die ons wel aan stond: hamburger, friet en sla. Dat doen we, dan eten we vanavond wel een broodje, besloten we. Dat moest ook wel want er zouden verder geen voorzieningen in die plaats zijn. Na de lunch even flink de pas erin voor de tweede helft van 13 km. We kwamen onder dak in een erg mooi verblijf. We werden welkom geheten door de eigenaar, die de kachel lekker had opgestookt. Zo'n houtkachel, heerlijk warm. Je weet niet hoe goed dat voelt, vooral omdat we de het laatste stuk weer in de regen hadden gelopen en aardig nat aankwamen. Het avondeten werd ook verzorgd. Er was lekker brood en weer sla. Koffie en thee en met wat spullen uit onze pick-nick weet het wel wat. We zaten in de plaats, nou plaats zeg maar gehuchtje Fochenilles.
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten